Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Τρώμε!




Και να ‘μαστε στο έκτο επεισόδιο της αποστολής του να συστήσουμε την μαμά μας (78 ετών) και τον μπαμπά μας (85 ετών) στην επιλεγμένη πατρίδα του συζύγου της κόρης τους! Μετά από τις φάλαινες του κόλπου της Μασαχουσέτης, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, ένα παιγνίδι μπέησμπωλ με τους Red Sox στο Φένγουαίη Παρκ της Βοστώνης, το άγαλμα της Ελευθερίας, το Μνημείο της 9-11 και τον Πύργο της Ελευθερίας, καιρός να ρίξουμε μια ματιά στα εστιατόρια και τα φαγοπότια!
Ξεκινάμε από το Μιλάνο…








Φτάνοντας στο Νούαρκ με προορισμό την Δυτική πλευρά του Μανχάταν πέσαμε πάνω στον Κώστα που είχε έρθει από το σπίτι του στην Φλώριδα να πετάξει ένα 757 για το Παρίσι και μετά να έρθει να μας βρει σε 48 ώρες μετά την επιστροφή του.












Είχα οργανώσει μια μικρή έκπληξη για να πάμε στο Μανχάταν...
















Με το που ξημέρωσε το πρώτο πρωινό, Κυριακή, είχα κλείσει στης Σάραμπέθ απέναντι από το Σέντραλ Παρκ για Μπραντς με τους κουμπάρους μας τον Γκρεγκ και την Νίκα που ζουν στο Μπρούκλυν και γνωριζόμαστε 18 χρόνια.









Ένα μικρό δείγμα Αμερικανικου Μπραντς για την μαμά μας.










Την Δευτέρα είχα κλείσει στου Σμιθ & Βολένσκυ, που παλιά ήταν από το τρία καλύτερα στέηκ χάους του Μανχάταν, αλλά για μένα είναι ακόμα, κι ας βγήκαν καινούργια πιο αν βογκ.

























Το επόμενο Σαββατοκύριακο, στο εξόχικό του Γκρεγκ και της Νίκα, 200 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης, κάναμε μάθημα πως να φτιάχνουμε ζυμαρικά και ταλιατέλες από αυγά και αλεύρι!













Τις ταλιατέλες φυσικά τις κόβω εγώ.







Ο Γκρεγκ ήταν επί του μπρέκφαστ και του καφέ...














Στην Βοστώνη, σημαντική οικογενειακή παράδοση, το εστιατόριο στον όροφο #52 του Προυντένσιαλ Σέντερ...











Αστακόσουπα!











Στο Πλύμουθ, ένα χιλιόμετρο από το σπίτι που νοικιάσαμε, στην γενέτειρα της Αμερικής όπου έφτασε το Μαίηφλάουερ, ένα ψαράδικο με θαλασινά και αστακουδάκια! Πηγαίνω εκεί 25 χρόνια και...















Μας άρεσε πολύ και ξανάρθαμε την επομένη για βραδυνό!














Παγωτό σοκολάτα λάβα...



Το κτήριο αυτό, το Φένουηλ Χωλ, έχει διπλή ιστορική σημασία. Αφ’ ενός εδώ συζητήθηκε, σχεδιάστηκε και ξεκίνησε η Αμερικανική Επανάσταση και το Πάρτι τσαγιού της Βοστώνης. Αφ’ εταίρου, είναι ακόμη διατηρητέο δικαστήριο και εδώ, μέσα στο Φένουηλ Χωλ, πήρα τον όρκο μου σαν Αμερικανός Πολίτης. Λίγο παρακάτω είναι το παλαιότερο συνεχούς λειτουργείας εστιατόριο της Αμερικής, το Γιούνιον Όυστερ Χάους, άλλη μία οικογενειακή παράδοση!































Και χωρίς να ξεχνάμε Μακντόναλντς και Σταρμπακς...