Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ψευδαισθήσεις









Ο κύριος Λαφαζάνης λέει ότι το μνημόνιοΣυμφωνία με τους δανειστέςΕταίρους και την τρόικαΘεσμούς που αναγκάστηκεΔιαπραγματεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει "μεγάλα προβλήματα" και ντρέπεται φοβάται δεν είναι υποχρεωτικό η συμφωνία να εγκριθεί από την Βουλή, ωστόσο διαβεβαίωσε ότι "αυτά τα προβλήματα" (στη συμφωνία) δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας εμποδίσουν να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας.

Γενικά ακούμε ότι το ριζοσπαστικό πρόγραμμα και προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ προχωρούν (στο μέλλον ["θα"]) ακάθεκτες και ανεμπόδιστες παρά το ότι στο Eurogroup τους έκοψαν και τα δύο πόδια και τα έβαλαν σε ένα παπούτσι, και παρά το ότι ήδη ψάχνουμε κάπου 7-10 δις για τις υποχρεώσεις μας. Και ο μόνος κουμπαράς όπου ίσως να τα βρούμε είναι η φοροδιαφυγή, όπου θα τα βρούμε όλα στις 31 Φεβρουαρίου.

Πουθενά όμως δεν ακούμε που θα βρεθούν τα λεφτά. Αυτό είναι πλέον στάνταρ. Κανείς δεν λέει ποτέ που θα βρεθούν τα λεφτά, τίποτα δεν γίνεται, αλλά τα "θα" συνεχίζουν σαν να ζούμε σε παράλληλη πραγματικότητα. Κι ο κόσμος χάβει... χάβει... χάβει...

Είναι απλό: Όλα όσα είπε ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να γίνουν αν βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (όχο μόνο την Ευρωζώνη, αλλά την Ευρωπαϊκή Ένωση). Αν μείνουμε στην Ευρωζώνη δεν θα δούμε τίποτα διαφορετικό από πριν, και θα είναι σαν να μην άλλαξε κυβέρνηση --πλην θα ακούμε "θα" και θα ακούμε ότι όλα πάνε καλά και θα πάνε καλύτερα. 

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ (ή τουλάχιστον λίγοι στη κορφή του ΣΥΡΙΖΑ) επιμένουν ακόμα και σήμερα, ξεδιάντροπα, ότι και στην Ευρωζώνη θα μείνουμε, και όλες τις υποσχέσεις θα κρατήσουνε.

Εφηύρατε τους "μνημονιακούς" και τους "αντιμνημονιακούς" για να μας διχάσετε ώστε να αναρριχηθείτε καθώς εμείς κοιτάμε ο ένας τον άλλον ψάχνοντας τον "εχθρό". 

Κύριε πρωθυπουργέ, κύριε υπουργέ των οικονομικών, θέλετε και να είσαστε αντιμνημονιακοί και να μείνετε στο Ευρώ. Αλλά αυτό που κάποτε, μιά μέρα, θα καταλάβει επί τέλους ο δύστυχος ο κόσμος είναι ότι Μνημόνιο είναι το Ευρώ, και το Όχι-Μνημόνιο είναι η δραχμή. Εσείς θέλετε να είστε αντιμνημονιακοί με Ευρώ. Αλλά, να σας χαρώ, τουρλού κι απ' τα δύο δεν γίνεται. Αργά ή γρήγορα θα το μυριστεί ο κόσμος και θα σας πάρει με τις λεμονόκουπες.



***


Από την άλλη... η Σοφία Σακοράφα (του ΣΥΡΙΖΑ) κάνει τουήτ στις 22/2 ότι, λέει, δεν υπάρχει νομιμοποίηση για να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που του επέβαλε η Γερμανία να υπογράψει, γιατί η ψήφος που πήρε στις 25/1 ήταν για να ακυρωθούν τα μνημόνια και η τρόικα, με νόμο, την πρώτη μέρα, όπως υποσχέθηκε ο Τσίπρας ότι θα κάνει, για να τον εκλέξουνε. Το ξέρει άραγε η κυρία Σακοράφα ότι οι υποσχέσεις σας μόνο με δραχμή θα μπορούσαν να κρατηθούν και μόνο μέσα σε μία χώρα απομονωμένη από τον έξω κόσμο; της το είπατε ποτέ; το συζητάτε ποτέ μεταξύ σας όταν δεν σας ακούει κανείς;



***


Και το πλέον ενδιαφέρον...
Το φυτίλι το άναψε ο Μανώλης Γλέζος στις 22 Φεβρουαρίου και σιγοκαίει...

Ο Μανώλης Γλέζος, ένας άνθρωπος που εγώ τον σέβομαι πάρα πολύ, με έκανε να τον σέβομαι ακόμα περισσότερο όταν ζήτησε συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό γιατί "συντήρησε αυτή την ψευδαίσθηση". Εννοούσε τις προεκλογικές υποσχέσεις, και την μέθη των πρώτων δύο εβδομάδων του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι αξιοσημείωτο όταν ένας άνθρωπος βρίσκει το μπόι και το καθαρό κούτελο να μιλήσει έτσι την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει για 'κείνον την αποκορύφωση έργου ζωής.

Οφείλουμε να τον ακούσουμε. Και οφείλουμε να καταλάβουμε τις λέξεις του. Ιδιαίτερα την λέξη "ψευδαίσθηση". Ο άνθρωπος-εικόνισμα της αριστεράς και της αντίστασης, με προσοχή επέλεξε την λέξη "ψευδαίσθηση" για να περιγράψει το δεδηλωμένο πρόγραμμα του κόμματός του, που τώρα είναι κυβέρνηση στηριζόμενη στην εξουσία με 13 έδρες από τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Αυτές οι 13 έδρες των ΑνΕλ θα πρέπει να τον καίνε στα σωθικά τον Μανώλη Γλέζο. Αλλά το κατάπιε χάριν των ιδανικών και του ονείρου. Τι λοιπόν τον έσπρωξε τώρα, ένα μήνα μετά, να χρησιμοποιήσει την λέξη "ψευδαίσθηση" για το κόμμα του (και τον αρχηγό του) και να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό;

Όλο και περισσότερες φωνές τώρα θα αρχίσουν να ψυθιρίζουν με ...καλωσύνη ότι ο Μανώλης, με όλη την τιμή που δικαιούται... ε, πια, ο καημένος... γέρασε πια ο άνθρωπος. Είναι πλέον αρκετά ηλικιωμένος.

Αυτές οι φωνές που θα το πούνε αυτό είναι φωνές ποταπές και καταίσχυντες. Γιατί, δεν μπορούμε να υψώνουμε κάποιον μόνο όταν λέει αυτά που θέλουμε να ακούσουμε, και να τον χρησιμοποιούμε για να δείνει πανάς στο κόμμα μας. Και στην περίπτωση του Μανώλη Γλέζου, ούτως ή άλλως, δεν τον υψώσαμε εμείς. Οι πράξεις του και ο χαρακτήρας του και η σπονδυλική του στήλη τον υψώσανε. Δεν μπορεί κανείς να τον ρίξει κάτω, και 100 να φτάσει, και 110.

Είχε τόσες πιθανότητες και επιλογές φρασεολογίας και λεξιλογίου. Θα μπορούσε να πει το ίδιο πράγμα πολύ ηπιότερα, πιο επεξηγηματικά. Όμως επέλεξε να ξεκαθαρίσει ότι κατά την γνώμη του το πρόγραμμα που παρουσίασε το κόμμα του ήταν μία "ψευδαίσθηση"

Όχι λάθος, όχι φιλόδοξο, όχι πολύ δύσκολο, ή εσκεμμένο, ή κάποια άλλη λέξη... Όχι. 

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ή τουλάχιστον οι κεντρικές και καθοριστικές υποσχέσεις πάνω στις οποίες στηριζότανε το πρόγραμμα, σύμφωνα με τα λόγια που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο Μανώλης Γλέζος ...ήταν μία ψευδαίσθηση.





Εξεταστική Επιτροπή για την Ψευδαίσθηση, πότε να την περιμένουμε;

















Πογκρόμ










Είναι πολύ ενδιαφέρον, και σημαντικό νομίζω, να μάθουμε κάποια μέρα αν ο Τσίπρας τα ήξερε από την αρχή και έπαιζε θέατρο (και πριν και μετά τις εκλογές), καταβαραθρώνοντάς μας μόνο για να πάρει την καρέκλα, ή αν ήταν απλώς άλλος ένας ηλίθιος που είχε πιστέψει τα δικά του παραμύθια Ρωμαίικης άρνησης της πραγματικότητας.

Υποθέτω, λίγο και από τα δύο, όπως και οι ψηφοφόροι του συμπεριλαμβάνουν κάποιους που ήθελαν για πρώτη φορά να βγουν καπάκι στην εξουσία και άλλους που ήταν απλά ηλίθιοι. Και άλλους που δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά απλά ήλπιζαν την καλή ελπίδα...

Η ερώτηση είναι τι θα κάνει ο Τσίπρας από 'δώ και πέρα.

Το να συνεχίσει έτσι, μάλλον αποκλείεται γιατί δεν θα του μείνει βουλευτής για βουλευτής από τις συνιστώσες. Το να φύγει οικειοθελώς (ή και με ελικόπτερο) μάλλον αποκλείεται γιατί του το απαγορεύει ο τσαμπουκοειδής του σκατοχαρακτήρας. Το μόνο που μένει είναι κεκαλυμμένη (ή και τσαμπουκοειδής) δικτατορία. Η εντύπωσή μου είναι ότι μάλλον δικτατορία θα επιλέξει. Να μου το θυμηθείτε ότι εδώ το πρωτοδιαβάσατε.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει εύκολη διάβαση/πρόσβαση από το σημερινό του καθεστώς σε καθεστώς αριστερής δικτατορίας. Πολλοί οπαδοί του θα το προτιμούσαν για να κρατηθούν στην εξουσία και να ρίχνουν σφαλιάρες στους κακούς πλούσιους, αλλά χρειάζεται κάποια ενδιάμεση κατάσταση να προετοιμάσει το έδαφος και να κατευθύνει το τραίνο.

Η μόνη ενδεικνυόμενη ενδιάμεση προπαρασκευαστική λύση είναι τα πογκρόμ.

Όπως οι τσαρικοί κατά των Ρωσοεβραίων, ή οι μπολσεβίκοι κατά των τσαρικών, ή τα κουκλοθέατρα-δικαστήρια της Γαλλικής επνάστασης πριν αναδειξει την αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, έτσι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καθορίσει ποιοί είναι οι "κακοί εχθροί του κράτους" και προσεκτικά αλλά σταθερά να εμπεδώσει ακόμα περισσότερο τον διχασμό που εφηύρε την τελευταία διετία μεταξύ εκείνων που αποκάλεσε "μνημονιακούς" (τους κακούς) και εκείνους που αποκάλεσε "αντιμνημονιακούς" (τους καλούς) ώστε να ταΐσει την χαιρεκακία του όχλου και να αυξήσει την έλξη προς την πόλωση, και την ενδεχόμενη τύφλωση. Η τύφλωση χρειάζεται για να μην εξετάζει ο όχλος τον φανατισμό που όλο και περισσότερο θα τον διακατέχει μπροστά από τα ερχόμενα αδιέξοδα.

Για να ξεκινήσουν τα πογκρόμ πρέπει πρώτα να στηθεί η σκηνή της αιτιολόγησής τους. Θα πρότεινα ότι αυτό μπορεί εύκολα να υλοποιηθεί με το να ξεκινήσει, ας πούμε έτσι για παράδειγμα, μία εξεταστική επιτροπή περί του πως και γιατί και ποιός έβαλε μνημόνια στην χρεοκοπημένη αυτή χώρα, [αιτούμενοι βοήθεια από δανειστές-εταίρους αντί να την απαιτήσουν με τους δικούς τους όρους (όπως κάθε καθώς-πρέπει χρεοκοπημένος οφείλει να κάνει, με το χέρι στην τσέπη, όπως τα απαίτησε και τα ...πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ)]. Μία εξεταστική επιτροπή θα εικονογραφούσε το παραμύθι σαν γεγονός και θα έκανε δεκτό το σκεπτικό στον όχλο ότι έχουμε εχθρούς του λαού ανάμεσά μας. Αυτά είναι προαπαιτούμενα για ένα καλό πογκρόμ.

Αμέσως μετά πρέπει να ηγηθεί μιας ενεργούς και αποτελεσματικής προσπάθειας να εξυγιάνει τους κρατικούς μηχανισμούς από άτομα μνημονιακού παρελθόντος, όπως και ο Χίτλερ συστηματικά έβγαλε Εβραϊκής καταγωγής Γερμανούς από θέσεις κρατικές και τραπεζικές πριν θεσπίσει τους νόμους της Νυρεμβέργης περί του ποιοί θεωρούνταν εχθροί του κράτους. Άλλο ένα συστατικό είναι το να αφήνει τις διαδηλώσεις και καταστροφές περιουσίας ανεξέλεγκτες με πρόφαση δημοκρατικής ανέχειας. Μιά μίνι-κρυσταλναχτ χωρίς αστυνομία, από τα Εξάρχεια, που και που...

Η ανάγκη για την κεκαλυμμένη δικτατορία και τα προπαρασκευαστικά πογκρόμ έρχεται από την αναμενόμενη ρήξη με την Ευρώπη --η οποία θα έρθει όταν αποτύχουν να πληρώνουν τις δόσεις που επωμίστηκαν εφ' όσον τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής θα αποδειχτούν μπαρούφες παράλληλες των προεκλογικών υποσχέσεων. 

Εδώ δεν πάταξε την φοροδιαφυγή η κεντροδεξιά και θα την πατάξει η αριστερά;;; χωρίς δικτατορία;;; ποιόν δουλεύουνε; Όσοι πλούσιοι δεν έχουν κόψει ήδη λάσπη είναι εκείνοι που στηρίζουν την οικονομία και χωρίς αυτούς η οικονομία θα θυμίζει Σιβηρία. Ή εθνικοσοσιαλισμό.

Βέβαια μπορεί και να μην γίνει τελικά τίποτα από τα παραπάνω. Μπορεί απλά να τον ξεσκίσουνε τον Τσίπρα στα γέλια οι ίδιοι του οι οπαδοί στο τέλος (μιά και οι αριστεροί είναι πιο ...μορφωμένοι από τους δεξιούς και θα είναι σε θέση να καταλάβουνε πρώτοι ότι τόσον καιρό τους δούλευε ο μάγκας). Και ο Μπαρουφάκης μπορεί να επιστρέψει στα μεσημεριανά τι-βι-σόου με το πουκάμισο πάντα έξω.






υγ. Αν σκέφτεται (σωστά) κανείς ότι υπερβάλλω, μην σκέφτεστε τα συγκεκριμένα επίπεδα που χρησιμοποιώ σαν παραλληλισμούς, αλλά τα πλαίσια και γενικό νόημα. Άλλωστε εγώ δεν θέλω να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Ελληνικός όχλος είναι ικανός να βγάλει κυβέρνηση την Χρυσή Αυγή, και τότε θα πρέπει να διαγράψω το μπλογκ μου από το ίντερνετ μη και φάω κανένα τούβλο στο κεφάλι από τον πρωθυπουργό κο. Κασιδιάρη.








Εντάξει...
Τώρα αρχίσανε να λένε τις χοντρές μαλακίες.
Ούτε Έλληνας πιά δεν μπορεί να το χάψει αυτό
(ελπίζω --δεν είμαι σίγουρος... μπορεί και να το χάψει).
Σύντροφοι, ήταν σκοπιμη η ασάφεια που τσάντισε όλο το Eurogroup και το έστρεψε εναντίων μας.
Αρχίσανε μου φαίνεται να πετάνε τα ιπτάμενα γουρουνάκια στα ροζ συννεφάκια :-*
Άσε που κανείς δεν τους ψήφισε για να κάνουν πτώχευση...


Όπα! σε άλλη εφημερίδα γράφτηκε διαφορετικά:




Ααααα! Εντάξει βρε Γιάνη, κι εγώ είχα τρομάξει...
Λοιπόν: Έξυπνο, θαυμάσια!
...και τώρα παιδιά τσιμουδιά και σφυρίζετε αδιάφορα,
μη το πείτε σε κανένα μπας και πονηρευτούν στα κοινοβούλια! ;-)
...
αλλά...
στάσου, μια στιγμή...
απ' ότι καταλαβαίνω οι ασάφιες ήταν για να τους διευκολύνουμε να το περάσουνε... 
όμως... 
τι θα κάνουμε έτσι και τις χρησιμοποιήσουνε, τις ασάφιες, για να τις αποσαφηνίσουνε όπως θέλουν εκείνοι,
αντί για όπως θέλουμε εμείς;;; 
Μπα... κάτι ξέρεις εσύ παραπάνω από 'μένα... με συγχωρείς, ε; με το συμπάθιο...!






Ε, γιατί ρε Γιάνη τότε δεν μας έβγαζες από το Ευρώ;
Αυτό δεν σου φωνάζανε κι απ' το Σύνταγμα;;;
Δεν άκουσες που λέγανε οι δημοκράτες ότι "βαρεθήκαμε και να πάνε στο διάολο οι Ευρωπαίοι";
Α! μάλιστα. "Οι απλουστευτικές κορώνες δεν βοηθάνε"
Σωστός! πολύ σοφό...

Οι απλουστευτικές κορώνες τέρμα.
Από τώρα οι κορώνες με χορωδία και σε αρμονία με τρεις οκτάβες,
και μην ξεχάσεις την λύρα και την πεντοζάλη.
Μαλάκα.













Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Μνημόνια...











Τι συνέβη τις τελευταίες βδομάδες και που πάει η Ελλάδα; Είχα δίκιο ή άδικο τόσα χρόνια για τον Αλέξη Τσίπρα και για το ότι του έγραφα το όνομα με μικρό άλφα και μικρό ταφ; Άρχισα να τα γράφω με κεφαλαία στις 25 Ιανουαρίου όχι γιατί είχα αλλάξει γνώμη για το τι είναι ο Τσίπρας, αλλά γιατί όφειλα να σέβομαι τον πρωθυπουργό της Ελλάδας όποιος και ότι και να είναι.

Έγραψα κάπου εξήντα αναρτήσεις για τις τελευταίες εφτά εβδομάδες και τις τελευταίες τέσσερεις εβδομάδες, που αντανακλούν τις καθημερινές αλλαγές εντυπώσεων, τις καθημερινές αλλαγές πορείας της μοίρας του τόπου τούτου. Νομίζω τα πράγματα έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να ξεκαθαρίζουν τώρα.

Είχα λοιπόν δίκιο, ή είχα άδικο τόσα χρόνια για τον Τσίπρα; Αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα ότι είχα παραβλέψει ένα κεντρικό νόημα...

Θυμήθηκα το έργο του Χένρι Τζέημς, Οι Ευρωπαίοι (1878). Πάντα μου είχε κάνει εντύπωση, και είχα καταλάβει τόσο καλά από την πρώτη στιγμή, μια ανταλλαγή ανάμεσα στον αριστοκρατικό Βοστωνέζο κύριο Γουέντγουωρθ και τον νεαρό αδελφό της Γιουτζήνια, τον Ευρωπαίο Φήλιξ. Ο Γουέντγουωρθ, θέλοντας να προσβάλει εξ' απαλών ονύχων τον Φήλιξ, ως άτομο που δεν ταίριαζε στο πατρίκιο περιβάλλον της Βοστώνης, του είπε: "κύριε, είστε ένας bohemian" --όπου "bohemian" είναι ένας όρος που αποδίδεται στους άστατους καλλιτέχνες, εκείνους που έχουν πολλά σπίτια και κανένα, πολλές πατρίδες και καμία. Εκείνους που δεν ταιριάζουν στην σοβαρότητα και υπευθυνότητα των ανώτερων και σταθερών στρωμάτων της κοινωνίας.

Ο Φήλιξ του απήντησε: "μπορεί να είναι πράγματι έτσι, κύριε, αλλά στην Βοημία θεωρούμαι τζέντλεμαν".

Είναι η τέλεια απάντηση η οποία, χωρίς να διαψεύσει, προτείνει πως δεν έχει σημασία η παρατήρηση αντιπαραθέτοντας ότι ο οποιοσδήποτε έχει θέση και σεβασμό ανάμεσα στους ομοίους του.

Και ο Αλέξης Τσίπρας είχε, και έχει, κάτι το οποίο δεν είχα δει, ή, δεν ήθελα να δω. Είναι ανάμεσα στους ομοίους του. 


***



Σε μία συζήτηση, και σε μία διαπραγμάτευση, συμπεριλαμβάνονται:

  1. Αναμφισβήτητα Γεγονότα
  2. Συμπεράσματα Κοινής Λογικής
  3. Υποκειμενικές Αντιμετωπίσεις

Ο μέσος Έλληνας συζητά πιστεύοντας ότι τα Συμπεράσματα Κοινής Λογικής είναι Αναμφισβήτητα Γεγονότα, κι ας τα βγάζει από τις Υποκειμενικές του Αντιμετωπίσεις. Ένας αχταρμάς τον οποίον στην δύση δεν τον αγοράζουνε.

Ο μέσος Έλληνας μόνιμα θα σε διακόψει να σου εξηγήσει που κάνεις λάθος, χρησιμοποιώντας υποκειμενικές του κρίσεις και μισές-αλήθειες για επιχειρήματα, μιά και τα θεωρεί συμπεράσματα κοινής λογικής, δηλαδή αναμφισβήτητα γεγονότα.

Είναι ευκολότερο να πείσεις τον μέσο Έλληνα ότι ο ήλιος ανατέλλει από την δύση παρά να τον πείσεις ότι κάτι που θεωρεί  Συμπέρασμα Κοινής Λογικής δεν είναι Αναμφισβήτητο Γεγονός. Αν δε, προσπαθήσεις να του εξηγήσεις ότι το Συμπέρασμα που βγάζει δεν βασίζεται σε γεγονότα αλλά σε υποκειμενικές άρα αμφισβητήσιμες κρίσεις, καλύτερα να φορέσεις κράνος πριν ξεκινήσεις τέτοια προσπάθεια.



Είναι αναμφισβήτητα γεγονότα ότι η Ελλάδα μαγείρεψε τα λογιστικά της βιβλία και είπε ψέματα και για να μπει στο Ευρώ το 2002, όπως και ότι μαγείρεψε τα βιβλία της και είπε ψέματα μέχρι το 2009 που άρχισε να σκάει η φούσκα. Το αν τα ξέρανε αυτά οι Ευρωπαίοι δεν είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Είναι συμπέρασμα κοινής λογικής, αλλά δεν είναι γεγονός. 

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο παντελώς χρεοκοπημένος δεν μπορεί να υπαγορεύει τους όρους της σωτηρίας του. Μπορεί να παρακαλέσει να σωθεί αλλά δεν μπορεί να απαιτήσει να τον σώσουνε. Όπως και είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι εκείνος που θα προσπαθήσει να σώσει την κατάσταση πρέπει στο τέλος να θεωρηθεί ότι είχε δίκιο, διότι, αν είχε άδικο σε αυτά που έκανε για να σώσει την κατάσταση, ή ίδια η κατάσταση αυτόματα πρέπει να θεωρηθεί ως μη βιώσιμη. Η κατάσταση ήταν ότι μας είχαν κρατήσει διασωληνομένους στο Ευρώ.

Το ότι κανείς δεν μας έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να μπούμε στο Ευρώ και να παίρνουμε δάνεια, σημαίνει ότι αφότου τα κάναμε θάλασσα και χρεοκοπήσαμε δεν έχουμε το παραμικρό δικαίωμα να πούμε ότι φταίνε εκείνοι που μας δέχτηκαν στο Ευρώ και μας έδωσαν τα δάνεια. 

Δεν ήμαστε παιδάκια  να λέμε ότι φταίει ο θείος για τον κοιλόπονό μας επειδή μας αγόρασε τρία παγωτά.

Αυτό όμως δεν μπορείς να το εξηγήσεις στον μέσο Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας θα πει ότι φταίει ο θείος που έδωσε τα παγωτα, και όχι το παιδί που τα ζήτησε, τα πήρε, και τα έφαγε, και θα απαιτήσει να πάει ο θείος το παιδί πάραυτα σε γιατρό με δικά του έξοδα. Κι' ας είναι το "παιδί" 40 χρονών άντρακλας, να μη το ματιάσω!

Ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμας, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ήταν (ή επέτρεψαν στους εαυτούς τους να είναι --γιατί η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή) φυσικά, μαριονέτες. Αυτό είναι συμπέρασμα κοινής λογικής (όχι αναμφισβήτητο γεγονός). Όταν η Γερμανία και η Ευρώπη της Γερμανίας είδαν το Ελληνικό φιάσκο το 2009-2010 αποφάσισαν να το κουκουλώσουν με το να στήσουν ένα παιγνίδι καθοδήγησης για μερικά χρόνια καθώς βάζανε χρήμα και αλλάζανε στα χαρτιά το που χρωστιούνται τα λεφτά, ώστε στο τέλος να πουν ότι όλα πήγαν καλά και δεν υπάρχει πρόβλημα και μπράβο στην Ελλάδα που έγινε τέτοιο καλό κοριτσάκι με τόση αλληλεγγύη που δέχτηκε, και σοφή καθοδήγηση. Στο αναμεταξύ βέβαια κανέναν δεν ενδιέφερε τι θα τραβήξουν οι Έλληνες και οι πολιτικοί ηγέτες τους. Ότι και να τραβούσαν θα ήταν λιγότερο από το να επιστρέψουν στην δραχμή και να γίνουν Βόρειος Κορέα. Αυτό έλεγε η κοινή (Ευρωπαϊκή)  λογική.

Βγαίνει ένα κωλόπαιδο-τυχοδιώκτης του τσαμπουκά από την κουνουέ, και επί δέκα χρόνια αναρριχάται χαρισματικά την ιεραρχία ενός συνονθυλεύματος μπουλουκιών. Το 2012 έπιασε το κύμα και αντέγραψε τον Ανδρέα κατά λέξη. Και πήρε τους ψήφους του Ανδρέα. Η ζωή ήταν εύκολη... Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να πει ότι όλοι κάνουνε λάθος και ότι εκείνος θα έσκιζε τα μνημόνια και μετά θα δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα σ' όλη την Ελλάδα. Τον υποτιθέμενο Συνασπισμό των συνιστωσών τον έβαλε στον γύψο και τις συνιστώσες μην τις είδατε μην τις απαντήσατε.

Ο Τσίπρας έκανε μια καταπληκτική κίνηση μάρκετινγκ. Εφηύρε τον διχασμό μεταξύ "μνημονιακών" και "αντιμνημονιακών". Οι πρώτοι ήταν δωσίλογοι και οι δεύτεροι εθνικοί ήρωες.

Κατάφερε να πείσει ότι το "μνημονιο" δεν μπήκε επειδή χρεοκοπήσαμε, αλλα ότι το "μνημόνιο" ήρθε από ένα διαστημόπλοιο δωσίλογων και έγινε εκείνο η αιτία της μιζέρας.

Και ο κόσμος έχαψε το καινούργιο προϊόν διχασμού χωρίς να σκεφτεί ένα απλό πράγμα: Όποιος δανείζει λεφτά σε βάζει να υπογράψεις τους όρους της επιστροφής των χρημάτων, και σε κοιτάει αν τηρείς τους όρους. Αυτό είναι "μνημόνιο". Όλοι έχετε υπογράψει για να πάρετε μιά πιστωτική κάρτα, ένα δάνειο, να νοικιάσετε ένα διαμέρισμα, να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο. Αυτά τα συμβόλαια που υπογράψατε όλοι για κάτι κάποτε στην ζωή σας είναι "μνημόνια". Αν θέλετε είστε ελεύθεροι να σκίσετε το μνημόνιο που υπογράψατε. Αλλά τότε θα σας πάρουνε το σπίτι μα να χτυπιέστε κάτω και να φωνάζετε την μαμά σας.

Ο Τσίπρας έδωσε συγκεκριμένες υποσχέσεις και τον ψηφίσανε. Και έβγαλε τον μπαλαντέρ στέλνοντας τον Μπρους Γουίλις να μάθει οικονομικά στον Σόιμπλε απαιτώντας από όλους να παραδεχτούν ότι απέτυχαν γιατί έτσι έδωσε εντολή ο Ελληνικός λαός. Τελικά τον Βαρουφάκη τον ερωτεύτηκε όλος ο κόσμος των ΜΜΕ και των πλατειών, αλλά τσάντισε τους μόνους που κρατούσανε στα χέρια τους στυλό για να υπογράψουν οτιδήποτε για την Ελλάδα.


Δυό χρόνια ρωτούσαμε τον Τσίπρα που θα βρει τα λεφτά για να κάνει αυτά που υποσχότανε. Δεν έλεγε, για να μην του κλέψει ο Σαμαράς την ιδέα. Πήγανε τελικά σαν πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών στην Ευρώπη και η Ευρώπη τους ρώτησε που θα βρούνε τα λεφτά για να κάνουνε αυτά που θέλουνε, για να τους ακούσουνε, να το μελετήσουνε και να δουν αν γίνεται. Δυό φορές ο Βαρουφάκης πήγε στο Γιούρογκρουπ με ποιηματάκια και διδασκαλίες, αλλά μηδέν στοιχεία. Όχι επειδή έκρυβε πλέον τα ατού του, αλλά, επειδή, όπως επί τέλους αποκαλύφθηκε, δεν είχε στοιχεία να δώσει, ούτε νούμερα, ούτε υπήρχανε ποτέ λεφτά για τις υποσχέσεις στον λαό.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ποντάρει στην μεγαλοψυχία του σκατόψυχου αφού πρώτα τον βρίσει.
Τελικά, η Ιστορία μάλλον θα δει τον Αλέξη Τσίπρα σαν συνειδητοποιημένο ψεύτη αν όχι ανεύθυνο κάθαρμα, και τον Βαρουφάκη σαν γελοίο Μπαρουφάκη που μόνο το πουκάμισο έξω του έλειπε. 

Η τραγωδία είναι ότι, ανάμεσα στους ψηφοφόρους του, υπήρχαν πολλοί που πίστευαν και ακόμα πιστεύουν ότι οι μπούρδες που υποσχόταν ήταν ποτέ δυνατόν να είναι σοβαρά πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν. Άλλοι έλεγαν ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα, στα πελάγη της αγνοίας τους, του τι σημαίνει να επιστρέψουμε στην δραχμή και τι πρόκειται να χάσουμε (ηλίθιοι: γεννιέται ένας κάθε λεπτό. Εγώ πάντα έλεγα να επιστρέψουμε στην δραχμή αλλά εν γνώση και συνείδηση του πως και γιατί και τι θα φέρει). Και άλλοι πάλι πίστευαν ότι είναι ποτέ δυνατόν σε αυτό το σύμπαν να διαγραφεί χρέος χωρίς απλά να το ονομάσουν κάτι άλλο οι δανειστές. 


***


Όμως... ξαφνικά... κάτι το απρόσμενο, αναπάντεχο και υπέροχο συνέβη, κατά σύμπτωση της σύγκλισης των αέρηδων και των κυμάτων της κατάστασης: Ξαφνικά η μαυρίλα εξαφανίστηκε, η κατάθλιψη ξεχάστηκε και ο αέρας και οι ψυχές γέμισαν ελπίδα. Μόλις άρχισαν να ακούγονται από στόματα κυβέρνησης τα λόγια που ήταν τόσα χρόνια στα σωθικά του κοσμάκη, ο κόσμος ένοιωσε αξιοπρέπεια για πρώτη φορά σε πολλά χρόνια. Και ενώθηκε πίσω από την κυβέρνησή του.

Αυτό ήταν ένα θαύμα, και αυτό δεν πρέπει να χαθεί, με τίποτα, κι αν ακόμα χρειαστεί να ονειρευόμαστε για να το κρατήσουμε.

Αν είσαι αριστερός και γίνεις κυβέρνηση τρεις επιλογές έχεις.
  1. Να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι σαν κεντροδεξιά για να παραμείνεις ως λειτουργούσα κυβέρνηση, ή,
  2. Να κάνεις αριστερή δικτατορία (ή ακροδεξιά δικτατορία --το ίδιο είναι), ή,
  3. Να μείνεις αριστερά και να πέσει η κυβέρνησή σου πριν τις επόμενες εκλογές παραδίδοντας χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την βρήκες.
Από τον προσδιορισμό της η αριστερά δεν είναι κυβέρνηση: είναι αντιπολίτευση.
«οι 8 στους 10 στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι 2 είναι "αριστεροί"»
Μαρία Κανελλοπούλου, ΣΥΡΙΖΑ, Βουλευτής Αχαΐας

Ο Τσίπρας θέλει να μείνει κυβέρνηση πολλά χρόνια, και έχει μπόλικα χρόνια μπροστά του, άρα θα συμπεριφέρεται σαν κεντροδεξιός με αριστερή (και ριζοσπαστική) ρητορική. Το όπλο του είναι ότι τώρα διαδηλώσεις γίνονται για να του συμπαρασταθούν αντί για να του εναντιωθούν. Το πιο σημαντικό όφελος για την πατρίδας μας με την καινούργια κυβέρνηση είναι αυτή η σύμπνοια, η ελπίδα, το αίσθημα αξιοπρέπειας και η αυταπάτη ότι πάμε καλύτερα. Αυτό χρειάζεται η κοινωνία, και αυτό είναι και το όπλο του Τσίπρα που πρέπει να το κρατήσει ζωντανό και ενεργό πάση θυσία.

Ο μέσος Έλληνας πρέπει να εικάσει ότι κερδίζουμε, να το θεωρήσει λογικό, και ως εκ τούτου να το αναγάγει σε γεγονός. Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Άλλωστε, αν του πει κανείς του μέσου Έλληνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον γύρισε ένα-δύο χρόνια πίσω και τα έχασε όλα, ο μέσος Έλληνας θα απαντήσει: δεν κατάλαβες! έλα να σου τα εξηγήσω εγώ. Πάμε πολύ καλά.


Και ποιά είναι η πραγματικότητα τελικά;
ποιά ειναι τα αναμφισβήτητα γεγονότα;
Η λεγόμενη "διαπραγμάτευση" 26/1 έως 23/2 απέτυχε σε κάθε σημείο.
Τίποτα από ότι προσπάθησαν να χτίσουν ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας δεν ανέβηκε μιά σπιθαμή από το έδαφος.
Στο Γιούρογκρουπ τους έφτυσαν κι αυτοί γύρισαν θριαμβολογώντας.
Και ο κόσμος ακόμα το χάβει.
Εκτός από τον Γλέζο που ζήτησε συγγνωμη από τους Έλληνες.





***


Καθημερινά επί βδομάδες κι εγώ αναρωτιόμουνα και ταλαντευόμουνα μπας και πράγματι κάτι θετικό γινότανε σε επίπεδο ουσιαστικό... μήπως ήταν όλα θέταρο και για κάποιο λόγο οι Γερμανοί προτιμούσαν τον Τσίπρα από τον Σαμαρά. Ναι, τον προτιμούσαν οι Γερμανοί τον Τσίπρα, αλλά όχι για τον λόγο που νομίζαμε. Τον προτιμούσαν γιατί με τον Τσίπρα θα μπορούσαν να ξεφορτωθούν την Ελλάδα, ή να την επιστρέψουν στο κελί της. Ελπίσαμε όλοι, αλλά, τελικά, όχι, δεν έγινε.
Αντί να κάνει μάθημα οικονομικών ο Βαρουφάκης στους Ευρωπαίους, έκαναν οι Ευρωπαίοι μάθημα δεξιοτεχνίας με σκαμπίλια στο παιδαρέλι του Μαξίμου που νόμιζε ότι θα κρυφτεί πίσω από τον Μπρους Γουίλις. Όχι μόνο οι Ευρωπαίοι δεν έδωσαν ούτε σπιθαμή, αλλά κράτησαν την Ελλάδα στην Τρόικα και στα Μνημόνια με χειρότερους όρους από πριν και για περισσότερο χρόνο. Και όποιος νομίζει διαφορετικά τον παρακαλώ να συνεχίσει να το πιστεύει γιατί μόνο πιστεύοντας σε ροζ συννεφάκια και ιπτάμενα γουρουνάκια θα επιζήσουμε πια στην καθημερινότητα...

Και το σημαντικότερο: όσο μας λέγαν εκείνοι τι να κάνουμε, είχαν την ευθύνη να φέρουν θετικά αποτελέσματα για να αποδείξουν ότι εκτός από λεφτά είχαν και δίκιο. Τώρα που τα μνημόνιά μας θα τα γράφουμε εμείς, το μόνο που έχουν να κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι να τα δεχτούν, ή να μην τα δεχτούν, και, αν τα δεχτούν, να πουν μετά ότι εμείς φταίμε που δεν απέδωσαν. 

Την πατήσατε αγοράκια και κοριτσάκια!
Την πατήσατε με τρόπο μνημειώδη.
Συνεχίστε να είστε υπερήφανοι που τώρα θα αποφασίζουμε εμείς. Κατά τ' άλλα, μας την φέρανε! 
.
Η σωτηρία της Ελλάδας από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν στο τέλος μόνο λογοπαίγνια και συνώνυμα...
Αυτά τα λογοπαίγνια και συνώνυμα όμως, τα πιστεύουμε, για εσωτερική κατανάλωση (και λόγω βασικής αγνοίας), και αισθανόμαστε ότι τώρα έχουμε αξιοπρέπεια. Είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Και αυτό, μπράβο σε όποιον το κατάφερε. Αν ο Ανδρέας ήταν ταχυδακτυλουργός, ο Αλέξης μας βγήκε έμπορος ναρκωτικών που δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί στην ζήτηση.
Το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι να μείνουμε αξιοπρεπώς ενωμένοι, να λέει τις μπαρούφες του ο καθένας ευτυχισμένος, και, καθώς μπαίνουμε στα χειρότερα, να θρέφουμε την φαντασίωση ότι ήμαστε καλύτερα. Αυτό θα είναι η πραγματική μας σωτηρία.
Η τελική και πλήρης ονείρωξη.


Βρίσκόμαστε σε μία παράξενη και σουρεαλιστική στιγμή,
όταν, για να επιζήσουμε, πρέπει να πιστέψουμε τα ψέματα --επειδή,
αν κοιτάξουμε την πραγματικότητα του τι κάναμε, θα χάσουμε την ελπίδα.

Και, στο τέλος, η ελπίδα είναι ο μόνος πλούτος που έχει ο άνθρωπος.
Η αξία του χρηματος είναι μηδέν. 
.


***



υγ. Εν τω μεταξύ, στο τέλος του δρόμου, αργότερα, βρίσκεται δραχμή, ότι και να κάνουμε, ότι και να τραβήξουμε μέχρι τότε. Οποιοδήποτε κράτος με χρέος πάνω από 80% δεν είναι δυνατόν εκ του ορισμού να είναι ανεξάρτητο, και ένα κράτος που δεν μπορεί να υποτιμίσει το νόμισμά του δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε χρέη, πόσο μάλλον της τάξης του 170%. Τώρα, ετοιμαζόμαστε για την κατρακύλα του φινάλε.






Η πλάκα δεν είναι ότι η παράταση που τον βάλανε και υπέγραψε ακύρωσε πρόοδο τετραετίας όπως την προληπτική πιστωτική γραμμή και την επίσημη έξοδο από μνημόνια, ούτε ότι πάμε για τρίτο μνημόνιο 30 δις με χειρότερα μέτρα από τα παλαιότερα. Ούτε ότι η Γερμανία θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ σύμμαχο στην ανασκεύαση των δημοσιονομικών και την πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου θα σας ταράξουν στην νομιμότητα. Η πλάκα είναι ότι ο κόσμος κλείνει τα μάτια και τ' αυτιά και είναι χαρούμενος. Αυτό θα σώσει την Ελλάδα από την σκληρή πραγματικότητά της. Η αυτούσια λοβοτομή.



Έξοχα!
"θα παίζουμε κρητική λύρα και νταούλι και οι αγορές θα χορεύουνε"
"Θα διαγράψουμε 60% του χρέους"
"Θα προσλάβουμε 300.000 στο δημόσιο"
"Θα αυξήσουμε τους μισθους"











Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Τατόι











Το πρωτοανέφερε ο Τζων Μπόης, αλλά και η Roadartist φρόντισε να μην το ξεχάσουμε! Μπήκε στο πρόγραμμα για την τελευταία μας μέρα στην Ελλάδα και έκανα και εγώ την απαραίτητη διαφήμιση στην Μαργαρίτα, η οποία δεν χρειαζότανε διαφήμιση... Όταν πρόκειται για φύση και δάσος, μέχρι να τελειώσεις να το προτείνεις η Μαργαρίτα βρίσκεται ήδη εκεί και σε ρωτάει γιατί αργείς.

Όσον αφορά τα βασιλικά κτήματα στο Τατόι, το αγρόκτημα, το δάσος και το ανάκτορο, αισθάνομαι συνδεδεμένος μιά και, όπως ίσως έχω ξαναγράψει μιά-δυό φορές, ο υπολοχαγός του μηχανικού Θεόδωρος Κουλουμόπουλος, πρώτος ξάδελφος του πατέρα της μητέρας μου (και με το ίδιο όνομα και επώνυμο του παππού μου), ήταν ένας από τους τρεις αξιωματικούς που κάηκαν ζωντανοί για να σώσουν τον βασιλιά στην πυρκαγιά του Τατοΐου, 30/6-12/7  του 1916.

Οι δύο Θεόδωροι το '12, τέσσερα χρονια πριν σκοτωθεί ο ένας.

Ο παππούς και η γιαγιά, μάλλον γύρω στο 1925
με αυτοκίνητο και κυνηγόσκυλο κοντά στο Τατόι.


Μέσα στα κτήματα δεν είχα πάει ποτέ, αν και έχουμε μαυρόασπρες φωτογραφίες του παππού μου από εκεί μπροστά στο αυτοκίνητό του με την γιαγιά. Όταν ήμουνα πολύ-πολύ μικρός είχαμε πάει να φάμε στον Άγιο Μερκούριο στην Βαρυμπόμπη. Στο τέλος του Δημοτικού είχα πάει 2-3 φορές στο αεροδρόμιο του Τατοΐου για αγώνες αερομοντελιστών επειδή παιδικός φίλος του πατέρα μου έχτιζε συρματοκατευθυνόμενα αεροπλανάκια. Και στο τέλος του Γυμνασίου (Λυκείου) είχα πάει με συμμαθητή μου, ο οποίος από το 1977 εργάζεται σαν πιλότος ιδιωτικών τζετ στις ΗΠΑ, και είχα πετάξει με Πάιπερ από το Τατόι.

Το Σάββατο το μεσημέρι λοιπόν, μετά από το Ευγενίδειο και τον Αγγελιοφόρο του Σύμπαντος, η red sister (με Ιταλικές πινακίδες πλέον, μετά από της Μασαχουσέτης και του Ελληνικού τελωνείου) κι' εμείς, πήραμε την Εθνική Οδό από το ΣΕΦ και ήμασταν στο Τατόι κατά τις μία. Στην red sister άρεσαν οι λάσπες. Και σε μένα, και φυσικά στην Μαργαρίτα.

Ήταν πολύ τυχερό και το ότι είχε τέλειο καιρό, και το ότι πολλές οικογένειες είχαν πάει να πετάξουν αετό. Το χώμα ήταν υγρό, η βλάστηση σε οργιάζουσα κατάσταση. Η παιδευμένη λόγω σπουδών και επαγγέλματος ετυμηγορία της Μαργαρίτας ήταν ότι οι εκτάσεις αυτές, έχοντας αφεθεί ανεξέλεγκτα στην φύση είναι ένα καλό παράδειγμα Μεσογειακής θαμνώδους βλάστησης (Macchia Medtiterranea). Ηλικιωμένα δέντρα και νέα, νεκρά και ζωντανά, πανύψηλα και χαμηλά, κάθε είδους, με βλάστηση ανάμεσά τους που κάνει το περπάτημα δύσκολο αλλά την εμπειρία υπέροχη... Φύση και κτίσματα από εντελώς εγκαταλελειμμένα έως ελάχιστα και στοιχειωδώς διατηρημένα, που χτίζουν ένα ιδιαίτερο, περίεργο, μυστήριο αλλά και υπέροχο σκηνικό!

Μια τέλεια εκδρομή για όλη την οικογένεια, παππούδες και γιαγιάδες, ερωτευμένους νέους, παιδιά και σχολεία, περιηγητές και φυσιολάτρες. Έχει και ένα σταθμό αστυνομίας/δασοφυλακής όπου φυσικά η Μαργαρίτα έδωσε γνωριμία και τα είπανε με τον μοναδικό αστυνομικό βάρδιας, με πολιτικά. 

Κάπου εκεί πίσω από τα ερείπια βρήκα και δύο Ford Limited Country Squire Station Wagons, μοντέλα του 1972, σε ευτράπελα τρομακτική εγκατάλειψη σκουριάς. Μου έκανε εντύπωση πως όταν έπιανε το αυτί μου κουβέντες άλλων, συνήθως μιλούσαν για τον Κώτσο, τον πήξε, τον δείξε, τους βασιλιάδες... λες και μόλις είχαν μπει στην Βαστίλη και είχαν ρίξει τους Λουδοβίκους. Οι οποίοι Λουδοβίκοι, εκείνοι, δεν θα είχαν Φορντ αλλά Κάντιλακ ή Ρολς. Οι δικοί μας είχαν Φορντ: παρακατιανοί όσον αφορά βασιλείς. Λίγο γνωστό γεγονός: Ο Φίλιππος της Αγγλίας, σύζυγος της Ελίζαμπεθ Γουίνδσορ και μπαμπάς του Πρινς Τσαρλς, γεννήθηκε "Έλληνας" στο τραπέζι της Κουζίνας στο Τατόι.

Σημείωση εκ παραδρομής... Έχει σημασία η Ιστορία ενός λαού, πέρα και ανεξάρτητα από το τι φατρίες αντιπροσωπεύουν τα γεγονότα και οι θύμισες. Το Τατόι είναι Εθνική Κληρονομιά και θα έπρεπε να του δίναμε περισσότερη σημασία και φροντίδα. Ούτε ένα έντυπο, ούτε ένα σημειωμένο μονοπάτι... Ούτε ένα περίπτερο για πληροφορίες ή βοήθεια-ξενάγηση, ούτε μία τουαλέτα (εκτός από την μεγάλη τουαλέτα του δάσους) ή ένα ποτήρι δροσιστικό κάτι-τις να πιεί κανείς κάπου... Το ανάκτορο με τα συρματοπλέγματα γύρω-γύρω και τα πρόχειρα προκατ κτίσματα απ' έξω είναι σε άθλια κατάσταση, ανεπίτρεπτη.

Επί του πιεστηρίου: Ο Σύλλογος Φίλων Κτήματος Τατοΐου ζητά από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Λουί Μπενέκ να μελετήσει το ανάκτορο και τον χώρο και να καταθέσει πρόταση για αποκατάσταση. Κάλιο αργά παρά ποτέ... αλλά... δεν έχουμε αρχιτέκτονες νταν λα Γκρές;;; Πάντως, διαβάζοντας για το σωματείο, μου φαίνεται ότι κάνουν καλά πράγματα και χαίρομαι! Η ιστοσελίδα τους είναι θαυμάσια φτιαγμένη και πολύ κατατοπιστική. Όσο διαβάζω μάλιστα εντυπωσιάζομαι από την προσπάθεια που γίνεται.

Από την άλλη, είναι αυτό που είναι... μία υπέροχη έκταση αφημένη στην φύση, όπου η φύση είναι βασίλισσα...

Περπατήσαμε, και από δρόμους και μέσα στην βλάστηση, πάνω και κάτω... Για μας ήταν ακριβώς αυτό που μας αρέσει και το κάνουμε συχνά απ' έξω από την πόρτα μας στο χωριό. Το καλοκαίρι θα επιστρέψουμε με τον μπαμπά μας και την μαμά μας για πικ νικ!

Ευχαριστούμε Τζων Μπόη, και Ευχαριστούμε Roadartist!!! :-)



Σημείωση:
Είχα πάρει και φωτογραφίες τα άδεια πλαστικά μπουκάλια, τα χαρτιά, τα σκουπίδια, που αφήνουν μερικοί ...ρωμιοί φυσιολάτρες.
Αλλά τελικά αποφάσισα να μην τις συμπεριλάβω.


Εδώ μία ενδιαφέρουσα ιστορία του Τατοΐου,
και 
η πρώτη σελίδα των Φίλων του Τατοΐου,
και
εδώ για την πυρκαγιά












Ασβουλίνα στο δάσος!










Πινακίδες πληροφοριών στο έδαφος και όχι με καρφιά και βίδες πάνω στα δέντρα!
:-)))











Μαργκαριτίνε!!










1972 Ford Limited Country Squire




















Η Μαργαρίτα πρόσεξε ότι ο ιππέας είναι τρομερά δυσανάλλογος με το άλογο.
Εκτός αν είναι το μικρό του πόνυ.














Εδώ είχα φάει πριν 53 χρόνια!





Αν κοιτάξτε προσεκτικά στην μέση της φωτογραφίας,
θα δείτε έναν αετό να πετάει πάνω απο΄τα βουνά!

Όλο αυτό το ανέβηκαν η Μαργαρίτα με τον Λεωνίδα πριν δυό βδομάδες!



Ciao! Θα σας δούμε πάλι το καλοκαίρι!