Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Αλλελούια!













Η κόκκινη αδελφούλα της πράσινης αδελφούλας γύρισε σπίτι! Στο πίσω κάθισμα, πάνω στο δικό του καθισματάκι πήγαινε νηπιαγωγείο ο Κώστας το 1994 στην Μασαχουσέτη. Πηγαίναμε σε παιγνίδια του μπέησμπωλ καθώς μεγάλωνε, και το οδήγησε μπρος-πίσω από το τσεκ πόιντ τσάρλη στο Βερολίνο το 2008... και τώρα, την ημέρα που έσπασε τα δεσμά της και ήρθε σπίτι, ήταν και ο Κώστας εδώ να την υποδεχθεί!

Αφού πέρασε τον ωκεανό και έφτασε στον Πειραιά το 2007, τίποτα δεν ήταν πολύ ακριβό για την κόκκινη αδελφούλα. €1.100 τον χρόνο ζήταγε ο Στουρνάρας για τέλη κυκλοφορίας, €2.200 του έδινα γιατί ποτέ δεν ήμουνα Δεκέμβριο στην Ελλάδα και πλήρωνα 100% επαύξηση την επόμενη φορά που ερχόμουνα.

Όμως, το τραγικό μουρλοκομείο απομουρλάθηκε και άρχισε να μου βάζει και 120% επί του φόρου εισοδήματος γιατί η τετράλιτρη μηχανή του εικοσάχρονου μου αυτοκίνητου απεδείκνυε πλούτη βαθύτατα κατά την γνώμη των αρχιμουρλών στο μουρλοκομείο... και τότε είπα κι' εγώ: "Αρκετά! Αν χρειάζεστε όλοι μουρλίατρο δεν θα σας πληρώνω εγώ τις βίζιτες..."

Κι' έτσι, η κόκκινη αδελφούλα πήρε των ομματιών της από το μουρλαδιστάν και ήρθε να ζητήσει άσυλο (και πινακίδες) στο γειτονικό μουρλοκομείο όπου είναι μεν και δαύτοι μουρλοί, αλλά τουλάχιστον έχουν διαφορετικού είδους μούρλα, φτηνότερη.

Από €1,100 (€2,200) τέλη κυκλοφορίας τώρα η κόκκινη αδελφούλα πληρώνει τον χρόνο Ευρώ 25 και κάτι σεντς. Δεν του έφτανε του υπουργείου οικονομικών να μου παίρνει €2,200 και ήθελε και 120% από τον φόρο εισοδήματος; Ας πάρουνε τώρα την ψύχα από το κέντρο ενός κουλουριού, κι αν το ποθούνε, να τους στείλω κι' ένα αγγούρι από το περβόλι μας που είναι και μεγάλα. Ή ένα ζουκίνι.

Από €750 ασφάλεια, τώρα η ασφάλεια είναι €280. Γλυτώσαμε και εκατόν δέκα εφτά σουβλάκια από 'κεί.

Πως και τόσο λογικές τιμές; θα ρωτήσετε... Απλό! Εδώ στην Ιταλία η κόκκινη αδελφούλα, ένα Τζιπ Τσεροκή 4 λίτρα μοντέλο "Σπορ" πεντάπορτο, με την παλιά, καλή, φημισμένη μηχανή της AMC έξι κυλίνδρων "inline", είκοσι ετών, αγορασμένο τον Αύγουστο του 1994, μοντέλο 1995, κατασκευασμένο στο Τολέντο του Οχάιο 28 Ιουλίου 1994, θεωρείται Αυτοκίνητο Ιστορικής Αξίας. Όχι "Αντίκα". Άλλο τα αυτοκίνητα αντίκες. Εδώ στο Ιτάλια έχουνε και κατηγορία Αυτοκινήτων Ιστορικής Αξίας, που έχουν μεν εγγραφή Ιστορικής Αξίας από την λέσχη Αουτομόμπιλε Στόρικε ντ' Ιτάλια, αλλά έχουν κανονικές, νορμάλ πινακίδες. Απλά πληρώνουν λιγότερο και έχουν το τσερτιφικάτο τους το σπετσιάλε!

Βέβαια, δεν είναι τόσο απλό. Χρειάζονται τα χαρτιά από την Κράισλερ της Ρώμης (που τώρα την αγόρασε η Φίατ με κεντρικά στο Τορίνο), και, χρειάζονται... Ναί! Το μαντέψατε! Χρειάζονται Σ-Φ-Ρ-Α-Γ-Ι-Δ-Ε-Σ από πολλά και σημαντικά πρόσωπα. Όσο σημαντικότερο το πρόσωπο τόσο πιο δυσθεώρητες και οι σφραγίδες! Η όλη διαδικασία εγγραφής πήρε... (βαρέστε ταμπούρλα και ακούστε!) Δέκα Οχτώ Μήνες σύνολο! δέκα από αυτούς τους μήνες μέχρι τώρα ήτανε παροπλισμένη...

Αλλά το πήραμε. Η κόκκινη αδελφούλα της πράσινης αδελφούλας είναι πάλι στο γκαράζ μας δίπλα-δίπλα στην αδελφούλα της (το πράσινο Λαντ Ρόβερ) και έχουν και οι δύο πινακίδες Ιταλικές!

Είκοσι χρονών και φαίνεται, και κινείται, σαν καινούργιο!

Άφησα βέβαια το καλύτερο για τελευταίο. Το αουτομόμπιλε, για να είναι στόρικο, πρέπει να είναι ακριβώς όπως ήταν όταν βγήκε από το εργοστάσιο. Η κόκκινη αδελφούλα, κατά την ιστορία της, είχε διασχύσει την Ευρώπη από Αθήνα ως την Σουηδία και από Γερμανία στην Αγγλία, και είχε στο πλάι, στο φτερό, αυτοκόλητα από όλα τα κράτη που είχε πισκεφτεί. Για να εγγραφεί η κακομοίρα σαν στόρικια έπρεπε να βγάλω τα αυτοκόλητα.

Αλλά, με βάλανε και έκανα δυό τρύπες στα φτερά να προσθέσω φλάς και πάνω-πίσω από τις μπροστινές ρόδες (γιατί εδώ στην Ιταλία ό-λ-ο-ι χρησιμοποιούν τα φλας, ε;), με βάλανε και άλλαξα τα Αμερικανικά φανάρια και μπρός και πίσω με Ιταλικά, με βάλανε και έβγαλα τα φώτα ομίχλης από μπροστά και έπρεπε να αλλάξω και λάστιχα: Από μεγέθους 235 έπρεπε να βάλω μέγεθος 225, γιατί τα 10 εκατοστά έξτρα φάρδος φαίνεται κατανάλωναν πολύ άσφαλτο.

Για νά 'ναι στόρικο το του-του πρέπει να είναι σαν καινούργιο, και, δεν τους πείραζε να του αλλάξουνε τα φώτα και τις ρόδες: τα αυτοκόλλητα της Ιστορίας τους μαράνανε. 'Ε-ρε γαμώτο πρέπει κάτι να κάνετε στην Μεσόγειο για τις σεξουαλικές σχέσεις γιατί βλέπω δυστυχώς πέφτει μαλακία αβέρτα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ.

Εγώ πάντως αγόρασα εκατό δολάρια αυτοκόλλητα και μου τα στείλανε από την Αμερική, τέσσερα από το καθένα που έπρεπε να βγάλω για τον έλεγχο, έτσι ώστε να τα ξαναβάλω αμέσως και να έχω να αλλάζω όποτε περνάει καινούργιο έλεγχο. Την μαλακία μόνο με μαλακία την πολεμάς, φαίνεται.

Εν τω μεταξύ, όλοι οι φίλοι από την άλλη μεριά του ωκεανού που ξέρουν την παραπάνω ιστορία έχουν κατουρηθεί στα γέλια γιατί καταλαβαίνουν πλέον τον λόγο για τον οποίον τίποτα στην Μεσόγειο δεν λειτουργεί --όταν τα κράτη χαραμίζουν τόση φαιά ουσία για μαλακίες του στυλ "βγάλε τα αυτοκόλλητά σου από το αυτοκίνητό σου, και άλλαξέ του τα φώτα για να δώσουμε πινακίδες!"





Πριν αλλάξουμε και τα λάστιχα.
Αυτά είναι τα 235/75/R15

Η μηχανή της AMC 6-Inline, 4L, High Output,
190 άλογα (και κάμποσοι γάιδαροι που το θεώρησαν τεκμήριο ότι είμαι βαθύπλουτος...)


338.190 χιλιόμετρα, σε 8 πολιτείες και δέκα χώρες, 20 χρόνια.







Από τα ακριβώς δέκα αυτοκίνητα που αγόρασα στην ζωή μου, η κόκκινη αδελφούλα είναι το πιό αγαπημένο, ακολουθούμενο κατά πόδας από την Πόντιακ Γκραντ Αμ μου, του 1988, και την Κράισλερ Σήμπρινγκ του 1996. Το Σήμπριγκ μου, όταν είχε γίνει δέκα ετών το 2007, ήταν το πρώτο ιδιόκτητο αυτοκίνητο του Κώστα όταν έγινε δκα έξι ετών και έξι μηνών και μπορούσε να οδηγήσει στην Μασαχουσέτη. Το πέταξε το 2009 και πήρε ένα Τζιπ Γράντ Τσεροκή, βαθύ μπλε, το οποίο το έχει ακόμα στην Φλώριδα, όπου ζει. Όμως, η κόκκινη αδελφούλα είναι το αγαπημένο όλων μας!

















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.