Μπακάλικο

Πάνε έξι χρόνια από το καλοκαίρι του 2007, από τότε που ένα βόδι δολοφόνησε την μητέρα μου δίνοντάς της ενδοφλέβιο καταπραϋντικό ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ χημειοθεραπείας επειδή την είχε πιάσει κλειστοφοβία και φώναζε. Ο "ιατρός" την έκανε έτσι να σιωπήσει δια παντός, έπεσε σε κώμα και πέθανε τέσσερεις εβδομάδες αργότερα.

Πάνε δέκα τρεις μήνες από τον Μάιο του 2012, από τότε που πέθανε η γυναίκα που είχε βοηθήσει την μητέρα μου να με μεγαλώσει. Είχε πάει σε δημόσιο νοσοκομείο με μόλυνση στο νεφρό. Μετά από ένα τεστ την είχαν διασωληνώσει. Την άφησαν να πεθαίνει σε εκείνο το τεχνητό κώμα. Είχαν πει ότι "δεν μπορούν να κάνουν τίποτα". Ήμουν στην Ιταλία και στις ΗΠΑ κατά τις επόμενες δύο εβδομάδες. Από εκεί με τηλέφωνο επικοινωνούσα πολλές φορές την ημέρα. Έστειλα έναν γιατρό που εμπιστευόμουνα και εκείνος την μετακίνησε σε μια ΓΝΩΣΤΗ ιδιωτική κλινική. Πέθανε δυό βδομάδες αργότερα χωρίς να ξυπνήσει

1. Το βράδυ που την μετακίνησε από το δημόσιο στο ιδιωτικό τον ευχαρίστησα από την καρδιά μου και τον ρώτησα τι οφείλω μέχρι εκείνη την στιγμή. Μου είπε "Τίποτα! ο άνθρωπός σας να γίνει καλά!"

2. Την ίδια στιγμή η κλινική ζήτησε προκαταβολή 1.000 Ευρώ τα οποία πληρώσαμε η ξαδέλφη μου κι εγώ, αμέσως, με ευχαριστίες.

3. Δέκα μέρες αργότερα είπα στην ξαδέλφη μου να πάει στο λογιστήριο να δει που βρίσκεται ο λογαριασμός, τι πληρώνει το ΙΚΑ και τι περισσεύει να πληρώσουμε εμείς.

4. Ρώτησα και από το τηλέφωνο τον γιατρό που βρισκόμαστε και μου είπε 7.000 Ευρώ. Τον ρώτησα αν γίνεται κάτι καλύτερο και είπε "Ναι, βεβαίως, θα μιλήσω στο λογιστήριο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε".

5. Το πρωί η ξαδέλφη μου πήγε στο λογιστήριο και της είπανε ότι χρωστάμε 3.500 Ευρώ, και δεν μπόρεσαν να σχολιάσουν στο αν αυτά είναι σύνολο μαζί ή εκτός της προκαταβολής.

6. Ο γιατρός, χωρίς να ξέρει ότι είχε πάει η ξαδέλφη μου στο λογιστήριο μου είπε, λίγη ώρα αργότερα ότι ο λογαριασμός είναι στα 6.000 Ευρώ.

7. Ο γιατρός μου είπε ότι η γυναίκα χειροτερεύει και ότι η μόνη ελπίδα είναι να γίνει εγχείρηση για αφαίρεση νεφρού καθώς είναι σε τεχνητό κώμα, διασωληνωμένη. Δίστασα αλλά με βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Ρώτησα πόσο θα κοστίσει και μου είπε "γύρω στις 3.000 Ευρώ". Δόθηκε γραπτή έγκριση από την εξαδέλφη της γυναίκας εκείνης μετά από παρακάλια της δικής μου εξαδέλφης και εμού του ιδίου (η γυναίκα είχε μια εξαδέλφη και μια αδελφή. Η αδελφή δεν ακούστηκε παρά μετά τον θάνατο --δείτε παρακάτω).

8. Ο γιατρός μου είπε ότι η εγχείρηση έγινε και ότι αφαιρέθηκε ένα νεφρό.

9. Μια μέρα αργότερα η κλινική μου τηλεφώνησε να με πληροφορήσει ότι η γυναίκα είχε πεθάνει.

10. Ο γιατρός μου είπε ότι χρωστούσε 6.000 Ευρώ σε γνωστούς του γιατρούς που προσωπικά παρακάλεσε και έφερε να τον βοηθήσουν στην εγχείρηση (αυτά είναι συν αυτά που χρωστούσαμε πριν την εγχείρηση τα οποία κατά το λογιστήριο ήταν 3.500 και κατά τον γιατρό 6.000 αφού πρώτα μου είχε πει 7.000 --Δηλαδή, ανάλογα με ποιόν ακούγαμε, τώρα χρωστούσαμε κάπου μεταξύ 3.500 και 13.000)

11. Η ξαδέλφη μου πήγε στο λογιστήριο και ζήτησε τιμολόγιο. Δεν της δώσανε τιμολόγιο αλλά είπανε ότι χρωστάμε 5.000 Ευρώ. Ακόμα δεν μπορούσαν να βεβαιώσουν σχετικά με εκείνη την προκαταβολή των 1.000 Ευρώ... αν συμπεριλαμβάνεται ή όχι...

12. Τις επόμενες μέρες απαιτούσαμε τιμολόγιο με λεπτομερή καταγραφή κάθε εξόδου που αποτελούσε το σύνολο. Αρνήθηκαν να μας το δώσουν.

13. Μια βδομάδα αργότερα η κλινική έδωσε στην ξαδέλφη μου τέσσερεις χειρόγραφες σελίδες σε χαρτί χωρίς λογότυπο, χωρίς υπογραφή και χωρίς σφραγίδα, χωρίς ποσά ή σύνολο, το οποίο είπαν πως ήταν το "Ιατρικό Ιστορικό". Στο Ιατρικό Ιστορικό δεν αναφερόταν λέξη για οποιαδήποτε εγχείρηση.

14. Ο γιατρός από το τηλέφωνο ευγενικά μου είπε ότι χρειάζεται 4.000 Ευρώ να δώσει στους συναδέλφους του στους οποίους ήταν εκτεθειμένος. Μου είπε ότι ντρέπεται και δεν θα ξανατηλεφωνήσει.

Δεν ξανατηλεφώνησε, ούτε εμείς πληρώσαμε δεκάρα μετά τα πρώτα 1.000 Ευρώ. Την κηδεία την έκανε η αδελφή της θανούσας η οποία δεν είχε δεχτεί να εμφανιστεί μέχρι μετά το τέλος. Για να κάνει την κηδεία δανείστηκε λεφτά από τον πατέρα της ξαδέλφης μου τα οποία δεν επέστρεψε ποτέ.

Κάθε φορά που είχαμε μιλήσει, η ξαδέλφη μου και εγώ, είχαμε ακούσει από την κλινική και τον γιατρό διαφορετικά νούμερα, από 3.500 μέχρι 13.000 Ευρώ, για τα οποία δεν  μπορούσε κανείς να δώσει λεπτομερή ανάλυση, τιμολόγιο ή απόδειξη, ή να πει αν συμπεριλαμβάνουν την προκαταβολή ή όχι. 

Ούτε να συνεννοηθούνε μεταξύ τους δεν μπορούσανε οι κάφροι για να ακούμε κάτι πιο αξιόπιστο. Και η εγχείρηση, κατά το χειρόγραφο ιστορικό δεν είχε γίνει. Τι να πω... ή είμαι ο μαγνήτης των κάφρων "ιατρών" πάσης Ελλάδος, ή κάτι τρέχει με το "ιατρό" στο Ελλάντα γενικά και δεν το βλέπετε γιατί αν το βλέπατε θα απελπιζόσασταν...

Μετά από επανειλημμένες μου απαιτήσεις να μας δώσουνε λεπτομερές επίσημο ιστορικό που να αναγράφει λεπτομερώς κάθε κόστος βήμα-προς-βήμα, το λογιστήριο μου απάντησε ότι το εοπή (κάπως έτσι το είπανε) δεν τους επιτρέπει να δίνουν τιμολόγιο ή ανάλυση τιμών. Τους είπα όταν το εοπή, ή όπως διάολο το λένε σήμερα, τους το επιτρέψει, να μου ξανατηλεφωνήσουνε.

Πέρασε ένας χρόνος.

Πριν δυό βδομάδες έλαβα ένα πολύ ευγενικό τηλεφώνημα από ένα δικηγορικό γραφείο. Με ρώτησαν μήπως τυχαίνει να είμαι νόμιμος κληρονόμος της γυναίκας εκείνης. Τους εξήγησα ότι δεν είμαι και μιλήσαμε για κάμποση ώρα πολύ όμορφα. Ήταν καλός δικηγόρος πράμα που σημαίνει ότι μάλλον υπάλληλος φτωχός ήτανε. Του εξιστόρησα τα παραπάνω και τον συμβούλευσα ότι πριν προχωρήσει να προσπαθήσει να βρει την κληρονόμο πρέπει να φροντίσει πρώτα να βάλει σε τάξη η κλινική το μπακάλικό της.

Συμφώνησε ότι έτσι πρέπει να κάνει.