tomorrow never knows
Πέμπτη 23 Μαΐου 2013
Fab
tomorrow never knows
4 σχόλια:
Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:
Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.
Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.
Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.
Lay down all thoughts, surrender to the void,
ΑπάντησηΔιαγραφήIt is shining, it is shining.
Yet you may see the meaning of within
It is being, it is being.
Love is all and love is everyone
It is knowing, it is knowing.
And ignorance and hate mourn the dead
It is believing, it is believing.
But listen to the colour of your dreams
It is not leaving, it is not leaving.
So play the game "Existence" to the end
Of the beginning, of the beginning...
:-)
ΔιαγραφήΠροστέθηκε κάτω από την ανάρτηση.
Καλή επιλογή. Νομίζω με πιάνει περισσότερο από το Glass Onion.
...to the end of the beginning.
and there's no end...
Πριν λίγο άκουγα beatles. Τους λατρεύω! Τα τραγούδια τους πάντα μου φτιάχνουν τη διάθεση. Κ πάντα ακούγοντας τον J. Lennon νιώθω σαν να ξετυλίγεται μπροστά μου μια άλλη εποχή που δεν έζησα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να ζήσεις μια ζωή με την μουσική τους. Εγώ το κάνω. Κάθε στιγμή της ζωής θυμίζει κι ένα άλλο τραγούδι.
ΔιαγραφήΠέρασα το zebra crossing σε εκείνη την γωνία τουAbbey Road έξι χρόνια μετά από εκείνους, και στάθηκα έξω από το σπίτρι του John στο Μανχάταν τρία χρόνια αφού έφυγε. Αλλά ο χρόνος δεν έχει σημασία. Strawberry fields forever... within you and without you, across the universe.
Καλό σου απόγευμα :-)