Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Γνώμη













Ένα σημαντικό λάθος στην οργάνωση της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο ήταν ότι την προγραμμάτισαν να συμπέσει με ένα ραντεβού που είχαμε με φίλους, στην φάρμα τους, να ψήσω σουβλάκια στα 1000 μέτρα υψόμετρο όπου δεν έχει δρόμο, τηλεόραση ή τηλέφωνο. Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι είχε ήδη παρελάσει η Ελλάδα. Κι έτσι το μόνο που μου έμεινε ήταν να διαβάσω άρθρα και σχόλια ανά τον κόσμο για να πάρω μια ιδέα από τις αντιδράσεις κάθε λαού.

Από ότι φαίνεται, όπως έγραψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, οι Βρετανοί παρουσίασαν την πλευρά της κοινωνίας τους στην οποία υπερτερούν από τον υπόλοιπο κόσμο: την ικανότητα αυτοσαρκασμού εμπεδωμένου στην αυτοπεποίθηση.

Καλύτερα το είπε σε ένα τουήτ ο Βρετανός παρουσιαστής του CNN Πίερς Μόργκαν όταν έγραψε: "Μου αρέσει ήδη! Είναι τόσο Βρετανικό που δεν θα το καταλάβει κανείς έξω από την χώρα!"

Έχοντας γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά έχοντας μεγαλώσει στο Λονδίνο και ενηλικιωθεί στις ΗΠΑ, είμαι από εκείνους που το κατάλαβαν με χαμόγελο, γέλιο και αγάπη. 

Ο Ντάνυ Μπόιλ δεν πήρε τον λάθος δρόμο του να συναγωνιστεί την αυτοϊκανοποιούμενη σοβαροφανή κουλτούρα της Ελλάδας (η οποία βασίζεται σε επιτεύγματα όχι δικά της αλλά εκείνα των κατοίκων της περιοχής προ 2.500 χρόνων), ή την άψογη μαζική οργάνωση του Πεκίνου (που επέδειξε τον πλήρη συγχρονισμό και ταυτοποίηση των μαζών). Έδειξε τι είναι το σημερινό Ηνωμένο Βασίλειο, για αυτό που είναι, στο τέλος μιας περιόδου 100 χρονών όπου έγινε η μετάβαση από αυτοκρατορία σε πολυεθνική κοινωνία στηριγμένη στα επιτεύγματα που κάνουν τα νησιά τους να ξεχωρίζουν. Όπως φερ' ειπείν η βιομηχανική επανάσταση που ξεπήδησε από την βουκολική ηρεμία, τους χαρακτήρες που μιλάν από την λογοτεχνία τους, από Σαίξπηρ έως Ρώλινκς, και φυσικά το καλύτερο Σύστημα Εθνικής Υγείας στον κόσμο το οποίο έχει τις ρίζες του στον δέκατο ένατο αιώνα.

Μην μου κακολογείτε την Βρετανική National Health Service γιατί ήμουν πολύ υπερήφανος για την κάρτα μου και ο γιός μου οφείλει την ύπαρξή του στο Royal Free Hospital του Hampstead όταν οι Ρωμιοί με κοιτούσαν και ξύναν τα κεφάλια τους μη ξέροντας τι να κάνουν για να μπορώ μια μέρα να γίνω πατέρας. Και όλα τζάμπα. Και το Σύστημα επιζεί ακόμα. Αυτό από μόνο του είναι Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο ανάμεσα στα έθνη. Εσείς, συνεχίστε να δίνετε τα φακελάκια σας.

Στο τέλος, η Βρετανία επέδειξε αυτά στα οποία είναι μανούλα: τον αυτοσαρκασμό, το χιούμορ, την κατάλυση κάθε σοβαροφάνειας, το καλαμπούρι, την μουσική τους. Αυτοί είναι. Τους αρέσει. Και ναι, έχουνε Stonehenge και κάμποσα άλλα πράγματα, και μια Magna Carta του 13ου αιώνα. Το ξέρουνε.

Οι αντιδράσεις ανά τον κόσμο ήταν μικτές, άλλοι ενθουσιάστηκαν, άλλοι το έπιασαν και δεν συμφώνησαν και άλλοι δεν το έπιασαν και δεν συμφώνησαν (Δεν αρκεί να λες ότι σου αρέσει το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός -πρέπει να το πιάνεις και λιγάκι). Τα σχόλια όμως που χαρακτηρίζουν καλύτερα από όλα τον λόγο για τον οποίον δεν ζω στην Ελλάδα, και σκέφτομαι να αποποιηθώ την υπηκοότητα, γράφτηκαν από αναγνώστες στο Βήμα, εδώ: http://www.tovima.gr/sports/article/?aid=468698

Τα σχόλια αυτά, γραμμένα από πικρόχολους, στενόμυαλους ανθρώπους οι οποίοι απλά δεν το έχουν, αποδεικνύουν δύο πράγματα: Η Βούλα Παπαχρήστου πράγματι αντιπροσωπεύει την Ελλάδα σε όλη της την μικροπρέπεια και την φαντασιακή ύπαρξη. Δεύτερον, είχα απόλυτο δίκιο στην προηγούμενη ανάρτησή μου.









6 σχόλια:

  1. Αυτην την τελετή έναρξης ομολογώ πως δεν την είδα. Μόνο κάποια αποσπάσματα. Δε νομίζω ότι θα με ενθουσίαζε βέβαια. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε όλες τις τελετές έναρξης θα διάλεγα τη δική μας ως αξεπέραση.

    Προφανώς καμία τελετή έναρξης δεν αντικατοπτρίζει το λαό της διοργανώτριας χώρας. Αντικατοπτρίζει ίσως την εικόνα που θέλει να δείξει ο λαός για τον εαυτό του. Και εμείς έχουμε μία πολύ καλή εικόνα, άσχετα αν δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

    Τους Άγγλους δεν τους πάω. Ένας λαός, άξεστος που νομίζει ότι ακόμα κυβερνάει τον κόσμο κάτω όπως την Βικτωριανή εποχή.

    Με ελάχιστες (σημαντικές) εξαιρέσεις προσώπων, δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει προσφέρει αυτός ο λαός στην Οικουμένη.

    Όπως δεν μπορώ να καταλάβω αν την ευημερία του την έχει στηρίξει στους δικούς του κόπους ή έχει κατακλέψει τους άλλους λαούς.

    Τέλος, αν το περίφημο αγγλικό χιούμορ είναι αυτό του Μίστερ Μπιν και του Μπένι Χιλλ τότε τους το χαρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπωσδήποτε, η τελετή έναρξη στην Αθήνα ήταν καταπληκτική και αποστομωτική -είπαν μετά ότι μελλοντικοί Ολυμπιακοί θα υπολογίζονται με το μέτρο της Αθήνας (Βέβαια εκείνο το σκυλάδικο στο κλείσιμο ήταν αηδία και λυπηρό, σε αντίθεση με την έναρξη). Τους Άγγλους προσωπικά τους πάω πάρα πολύ και έχω και "υιοθετημένη" οικογένεια εκεί -ο "αδελφός" μου μάλιστα με την οικογένειά του μας έρχονται για δυό βδομάδες τον Αύγουστο. Αλλά επειδή καταλαβαίνω (και αγαπώ) την Αγγλία επίσης μπορώ να καταλάβω γιατί δεν τους πάει κανείς. Εγώ ο ίδιος πέταξα το τσάι μου στο λιμάνι της Βοστώνης και ανήκω πλέον στις "αποικίες" χωρίς να έχω ταυτιστεί ποτέ ουσιαστικά με τα "νησιά". Τα καταλαβαίνω όμως και ξέρω, όπως ξέρουν κι εκείνοι και τα καλά τους και τα στραβά τους.

      Πράγματι σε πολλά από αυτά που λες όχι μόνο έχεις δίκιο αλλά οι Άγγλοι το ξέρουνε ότι έχεις δίκιο -άλλωστε για αυτό και ο αυτοσαρκασμός της παρουσίασης -αλλά, αυτοσαρκασμός με αυτάρκεια. Για άξεστος λαός δεν ξέρω -θα έλεγα το αντίθετο, αλλά αυτά που έχουν προσφέρει στην οικουμένη με την λογοτεχνία, επιστήμη, κλπ., κλπ., οπωσδήποτε αντισταθμίζονται με εκείνα που δεν πρόσφεραν, και εκείνα που μας άφησαν κληρονομιά: Φερ' ειπείν, ο Λώρενς της Αραβίας ήταν αριστουργηματική ταινία αλλά τα γεγονότα του 1918-1948 δημιούργησαν και κληροδότησαν στην υφήλιο το μεσανατολικό και τους Παλαιστινίους.

      Το Αγγλικό χιούμορ σε όλη του την μεγαλοπρέπεια (εκτός βέβαια από τους Monty Python) φαίνεται στις δύο αριστουργηματικές σειρές Yes, minister, και Yes, Prime Minister. Τον Mr. Bean ούτε εγώ τον πάω. Είναι μετά από τον καιρό μου :-)

      Διαγραφή
  2. πρωτότυπη η αποψή σου. σεβαστή μεν, αλλά δε με βρίσκει σύμφωνη. δε βρίσκω όμορφο να έχεις παιδάκια με καρκίνο που έχουν εφιάλτες να περιμένουν τη μαίρη πόπινς για να κοιμηθούν ήσυχα...
    πάντως το άναμα της φλόγας ήταν πολύ ωραίο. μόνο αυτό μου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρία μου, η άποψή μου για την τελετή δεν είναι πρωτότυπη μια και ταυτίζεται με την μεγάλη πλειοψηφία του δυτικού τύπου. Η άποψή μου για την Ελλάδα πάλι δεν είναι πρωτότυπη γιατί, και πάλι, εκτός Ελλάδας είναι μέλος χορωδίας και ουχί μονάχης πριμαντόνας... :-)

      Δεν ήταν πάντως τόσο "απλό" όσο " παιδάκια με καρκίνο που έχουν εφιάλτες να περιμένουν τη μαίρη πόπινς"... Η οπτικοακουστική παρουσίαση βασίζεται σε μεταφορές και υπονοούμενα τα οποία στους δέκτες, τους Βρετανούς, ήταν απόλυτα κατανοητά, αλλά, όπως είπε και ο Πίερς Μόργκαν, ουχί εκτός :-)

      Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή
  3. Προσπαθησα να το παρακολυθησω
    αλλα "αποκοιμηθηκα" κι εγω σαν τον mr. Bean

    Κι εγω δεν τους συμπαθω ιδιαιτερα
    Ουτε είναι η χωρα που θαθελα να ζησω
    Η Βρετανοι ομως δεν εχουν αναγκη από τετοια "πανηγυρια"
    ουτε χρειαζονται να αποδειξουν την αξια τους σαν χωρα

    Για να δουμε ποσα "μεταλλια" θα κερδισουμε εμεις (μεσα κι εξω απο το στιβο)
    που εχουμε κληρονομήσει τα αθλητικα ιδεωδη
    και τρεχει η "ανωτεροτητα" στο dna μας οπως λεγε η Φανη Χαλκια

    Καλημερα


    ΥΓ.
    Η Ιταλια εχει ηδη κερδισει 5 μεταλλια



    -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Velvet είναι ακριβώς όταν κανείς δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα που μπορεί να κάνει χιούμορ για τον εαυτό του. Τα χρόνια μου στην Αγγλία, από 17 έως 24 χρονών, εμένα μου έχουν αφήσει μια πολύ ωραία γεύση και νοσταλγία, κι ας μην υπάρχει σύγκριση με την μετέπειτα θετή μου χώρα τις ΗΠΑ... Αυτό με το οποίο ταυτίστηκα στη Αγγλία ήταν η πραγματικότητα και το πνεύμα και ζωή των απλών ανθρώπων, των καθημερινών, στις εργατικές γειτονιές τους που είναι πολύ διαφορετικοί από ότι προβάλλεται προς τα έξω.

      Μακάρι να πάρει και η Ελλάδα μετάλλια. Ελπίζουμε για έξι. Εγώ πάντως θα δακρύσω οπως δάκρυσα το 2004 μέσα στο ΟΑΚΑ...

      Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.