Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Φθινοπωρινός Ρυθμός






Επικοινωνούμε ο ένας με τον άλλον.

Σκέφτομαι ότι,

Επικοινωνία είναι όταν αισθήσεις και έννοιες -σκέψεις που υπάρχουν στην εμπειρία ενός ανθρώπινου νου, μεταφυτεύονται στον νου ενός άλλου ανθρώπου.

Συνήθως αυτό γίνεται μέσω της ομιλίας η οποία ενεργεί σαν μεταφορικό μέσο για το ταξίδι των αισθήσεων από τον έναν άνθρωπο στον άλλο.

Η αίσθηση μορφώνεται σε σκέψη. 
Η σκέψη στοιχειοθετείται στο λεξιλόγιο, γραμματική και συντακτικό κάποιας γλώσσας, στην προκειμένη περίπτωση τα Ελληνικά. 
Η γλώσσα μετατρέπεται με το στόμα σε ηχητικά κύματα. 
Τα ηχητικά κύματα συλλαμβάνονται από το αυτί και ο εγκέφαλος τα μεταφράζει σε γλώσσα, συντακτικό, γραμματική, λεξιλόγιο, και,
αυτός ο συνειρμός κατανοείται ως σκέψη,
η οποία αποκαλύπτει την αρχική αίσθηση η οποία ξεκίνησε την διαδικασία της επικοινωνίας.

Μια διαδικασία δυσκολότατη που μόνο σπάνια έχει σαν αποτέλεσμα την πλήρη και ακριβή διαβίβαση της αρχικής αισθήσεως.

Χρησιμοποιούνται πολλά μεταφορικά μέσα για την επικοινωνία από έναν άνθρωπο σε άλλον ή άλλους.

- Η ομιλία
- Τα νοήματα και μυϊκές εκφράσεις
- Χρώματα, πινέλα και λευκός καμβάς
- Σφυρί, σμίλη και ένα κομμάτι μάρμαρο
- Πέννα, μελάνι, και πάπυρος, ή στυλό και χαρτί
- Ηλεκτρονικός υπολογιστής με προγράμματα βάσης στοιχείων ή επεξεργασίας γλώσσας
- Φωτογραφική μηχανή
- Κινηματογραφική παραγωγή
και άλλα πολλά.

Η επικοινωνία, κάθε είδος επικοινωνίας ξεκινόντας από την απλούστερη, είναι μια τέχνη η οποία χρειάζεται τις απαραίτητες ικανότητες.
Η επιτυχής και δημιουργική χρήση μιας τέτοιας τέχνης θεωρείται Καλή Τέχνη,
και ο επιτυχής δημιουργός αποκαλείται από τους άλλους "Καλλιτέχνης".
Άνθρωπος ο οποίος αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης, ή αποδέχεται τον ορισμό του ως καλλιτέχνη, δεν είναι.

 ~~~


Πάντα  εκτιμούσα την επικοινωνία σε όλες της τις μορφές.
Ιδιαίτερα μου άρεσε η μορφή που χρησιμοποιεί χρώματα πάνω σε ένα λευκό καμβά. Αυτό το είδος έκφρασης, ως σκάφος για την διεκπεραίωση, πάντα έφτανε μέσα μου εύκολα  -ιδιαίτερα στην ενσάρκωση από την σχολή του ιμπρεσιονισμού. Άλλες σχολές επίσης, αλλά, ιδιαίτερα  μέσα από την σχολή του ιμπρεσιονισμού. Και, την, απροσάρμοστη σε γενικότερη σχολή, εργασία του Βίνσεντ Βαν Γκωχ.

Την λεγομένη μοντέρνα τέχνη σε όλες τις της εκφράσεις του εικοστού αιώνα την κατανοούσα, εκτιμούσα, θαύμαζα και παρακολουθούσα, χωρίς την ευλογία του να μπορεί να μου μιλάει απ' ευθείας χωρίς την βοήθεια της λογικής και της σπουδής.

Μέχρι το 1990. 
Τότε, ένα Σάββατο απόγευμα, περιπλανιόμουν στις αίθουσες του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης (Met).

Γυρνώντας μια γωνία βρέθηκα μπροστά σε αυτό το έργο, τεράστιο μπροστά μου που έπιανε ένα τοίχο.
Απέκτησε μπροστά μου τρείς διαστάσεις και ο νους μου βρέθηκε μέσα στον καμβά, ανάμεσα στις κινήσεις του χεριού του δημιουργού, μέσα στο σύμπαν που περιέκλειε, και βρήκα εκεί μια ελευθερία ιδιαίτερη και προσωπική.

Από τότε, πηγαίνω να σταθώ και να καθήσω μπροστά του σε σχεδόν κάθε μία από τις πάμπολλες επισκέψεις μου στην Νέα Υόρκη.





Τζάκσον Πόλλοκ: Φθινοπωρινός Ρυθμός #30



Για κλίμακα: ο γιός μου, Κώστας, μπροστά στον Φθινοπωρινό Ρυθμό #30 τον Ιούλιο του 2007









Τζάκσον Πόλλοκ, 1912-1956





7 σχόλια:

  1. βίνσεντ βαν γκογκ.

    εμένα αυτό το είδος δε μου αρέσει...
    προτιμώ πιο κλασσική σχολη.
    κάτι σε μονέ ή ρέμπραντ, σε νταλί λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δήμο, στην αρχή της απόδοσης του Πόλλοκ οι κεντρικές επιρροές είχαν έρθει από τους Ευρωπαίους σουρρεαλιστές, και από τους Πικάσσο και Μιρό, όπως επίσης και τους Μεξικανούς νατουραλιστές Νταβίντ Αλφάρο Σικουέρος και Χοζέ κλεμέντε Ορόζκο. Αρχικά είχε μεγάλο ενδιαφέρον σε πρωτόγονες κουλτούρες και είχε ενδιαφερθεί πολύ για την τέχνη ζωγραφικής στην άμμο των Νάβαχο. Είπε για την μετέπειτα δουλειά του ότι προσπαθούσε να αποδώσει την ρυθμική ενέργεια της φύσης.



    ria, πράγματι στα Ελληνικά τον λέμε Βαν Γκογκ τον άνθρωπο, αλλά στα Αγγλικά ακούγεται Βαν Γκωχ και στα μητρικά του Ολλανδικά ακούγεται Βαν Χωχ. Vincent Willem van Gogh (Dutch: [faŋˈxɔx], English: /ˌvæn ˈɡɒx/
    Εγώ από συνήθεια γράφω φωνητικά στα Ελληνικά όπως προφέρονται τα Αγγλικά :-)

    Χωρίς να μου μιλάνε άλλα αφηρημένα (εκτός ίσως από την Γκουέρνικα), αυτό το συγκεκριμένο με έχει συνεπάρει χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ή λόγο που να μπορώ να αρθρώσω με λέξεις -το οποίο, υποθέτω, είναι και το πως η αφηρημένη τέχνη πρέπει να λειτουργεί, προσωπικά για τον καθένα -αν λειτουργεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πράγματι μεγάλος ζωγράφος και τα έργα αυτά ξεχωρίζουν στο ΜΕΤ.
    Την ζωή του απέδωσε εξαιρετικά ο Εντ Χάρις στον κινηματογράφο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αθεόφοβε, ήταν έξοχη ταινία, έξοχες ερμηνείες και ένα προσωπικό οδοιπορικό του Εντ Χάρρις ο οποίος και σκηνοθέτησε. Η Μάρσια Γκεή Χάρντεν πήρε το Όσκαρ για το ρόλο της Λη Κράσνερ, και ο Εντ Χάρρις είχε προταθεί για το Όσκαρ για τον ρόλο του Πόλλοκ. Ο Εντ Χάρρις, δύο χρόνια μετά στην ταινία "Οι Ώρες" έπαιξε απέναντι στην Μέρυλ Στρηπ τον ρόλο ενός καλλιτέχνη που αυτοκτονεί. Η ερμηνεία του θύμιζε μια άλλη όψη, ή σπουδή, της ερμηνείας του ως Πόλλοκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως το Οσκαρ και την χρυσή σφαίρα τα πήρε η Νικόλ Κίντμαν που ήταν αγνώριστη με την ψεύτική μύτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και το άξιζε. Το 2002-3 δύο ηθοποιοί "χάλασαν" την εμφάνιση τους για τον ρόλο που έπαιξαν: Η Κίντμαν στις "Ώρες" και η Θερόν στο "Τέρας". Και οι δύο πήραν Όσκαρ, αλλά υποκειμενικά πιστεύω ότι η Κίντμαν έδωσε μια ερμηνεία βασισμένη αποκλειστικά στον χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα της ταινίας, προς έπαινό της, ενώ η Θερόν στο "Τέρας" έπασχε λίγο από φορμουλαϊκή παρουσίαση/δομή της όλης ταινίας και αναπόφευκτα της ερμηνείας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.