Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Δέρμα, Επιδερμίδα και πετσί



Επιδερμίδα, λευκή
(το αίμα όλων είναι κόκκινο)






Είναι βεβαίως γνωστό ότι σε μια διαφορά απόψεων εκείνοι με την πιο ρεαλιστική ελπίδα να βγουν με τις λιγότερες γρατζουνιές είναι η ομάδα που είχε την λαμπρή σκέψη να προσπαθήσει να κατανοήσει την άποψη της άλλης ομάδας. Ναι, αυτό είναι συνήθως καλή ιδέα –μα το να κατανοήσει κανείς ότι η άλλη ομάδα πιστεύει ειλικρινά στην άποψή της, ή ότι η άποψή της μπορεί καμιά φορά να είναι και σωστή έναντι της δικής μας, αυτό, δεν είναι απλώς καλή ιδέα… είναι ουτοπία!

Όλα τα ζώα της Γής, ή σχεδόν όλα, προτιμάνε τον στενό κύκλο των κολλητών τους, όπως υποστηρίζουν μερικοί. Αν πάει κανένας παρείσακτος να μπει στο κοπάδι φέρνει μια κάποια δυσχέρεια και αναστάτωση. Στις ομάδες του Χόμο Σάπιενς (επίσης γνωστός ως "άνθρωπος") όπου υπάρχει ανεπτυγμένη στο νευρικό σύστημα η ικανότητα διαχωρισμού λεπτομερειών, η κρίση εστιάζεται όχι μόνο στην μυρωδιά και τους ήχους αλλά στο παρουσιαστικό. Μέλη ομάδων Χόμο Σάπιενς αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα, φαίνεται, όταν οι παρείσακτοι δεν μοιάζουν απολύτως με τους ίδιους. Αυτό το διαχωρισμό , τα μέλη της ομάδος το αποκαλούν κάτι σαν αγνότητα της ομάδας και οι δέκτες του διαχωρισμού το αποκαλούν "ρατσισμό". Όταν καμιά φορά οι θεωρούμενοι "διαφορετικοί" καταλήγουν στο έδαφος σε μια λίμνη απ' το αίμα τους, ο συνήθης λόγος πού προτείνεται από τους πράττοντας την σφαγή ως δικαιολογία είναι ότι "ακολουθούσαν διαταγές".

Αν και είχα μεγαλώσει σε μία χώρα που κατά παράδοση υποστηρίζει, φερ' ειπείν, τους Άραβες έναντι των Ισραηλινών, και όπου οι κάτοικοι δεν δίστασαν να αδειάσουν την Θεσσαλονίκη από Έλληνες εβραϊκής καταγωγής προσφέροντάς τους στο ταξιδιωτικό γραφείο μόλις έμαθαν για την προσφορά δωρεάν διακοπών στη Γερμανία, δεν είχα ιδέα τι σημαίνει πραγματικός ρατσισμός μέχρι που έφτασα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ελευθερίας και της Ισότητας. Ανακάλυψα ότι ισότητα αναφέρεται σε πράγματα που μοιάζουν μεταξύ τους όπως παραδείγματος χάριν αν επαναλάβεις τρείς φορές το γράμμα "Κ". Και τα τρία "Κ" είναι ίσα το ένα προς το άλλο, μα όχι με τα άλλα γράμματα της αλφαβήτας. Ή το χρώμα της επιδερμίδας. Όλοι οι κατάλευκοι είναι ίσοι μεταξύ τους, όλοι οι κατάμαυροι είναι ίσοι μεταξύ τους, και πάει λέγοντας για όλες τις αποχρώσεις. Αλλά, ενώ τα μέλη ομάδων με ίδιο χρώμα δέρματος είναι ίσα μεταξύ τους, δεν είναι, λέει, ίσα μεταξύ τους τα χρώματα που είναι διαφορετικά, όπως το μπλέ και το πράσινο, ή, το λευκό και το μαύρο. Στην Αμερική.

Σαν ασπριδερέστατος γαλανομάτης άρρεν εγώ ήμουν ιδιαίτερα άτυχος γιατί έψαχνα για δουλειά στην Αμερική εποχή κατά την οποία ήταν πολιτικά σωστό να είσαι μειονότητα για να προσληφθείς. Τα κατάφερα όμως στο τέλος και βρήκα μια καλή δουλειά σε μια μεγάλη εταιρεία νότια της Ιρλανδέζικης Βοστώνης.

Η αφεντικίνα μου ήταν Ιρλανδέζα, φυσικά, γεννημένη σε μια περιοχή της Βοστώνης που χρειάζεσαι διαβατήριο για να μπεις μέσα, και να έχεις συγγενή μέσα στον IRA. Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, επαγγελματίας. Δεν έχω μισή κακή λέξη να πω γι' αυτόν τον άνθρωπο και το εννοώ αυτό σοβαρότατα.

Μια μέρα καθόμασταν και τα λέγαμε μετά από επιτυχίες του τμήματός μας, ικανοποιημένοι, οι δυό μας. Τι ωραίο αυτό, τι καλό το άλλο, πως τα καταφέραμε εκεί, και τα λοιπά. Μέχρι που είπε κιόλας τι ωραία που είναι που το τμήμα μας αποτελείται από διάφορες ράτσες (racial diversity).

Την κοιτάω αμήχανος και λέω:
- Τέρυ; το τμήμα μας αποτελείται από τρείς Ιρλανδέζες κι εμένα. Που είναι η ρατσική διαφοροποίηση;
Και εκείνη χαρούμενα και ειλικρινέστατα μου απαντά:
- Εσύ! Δεν είσαι λευκός, είσαι Έλληνας! (It's you! you're not white! you're Greek!)

Και εδώ, ευγενική αναγνώστρια και ευγενικέ αναγνώστη είναι το παράδειγμα του πιο επικίνδυνου ρατσισμού. Η Τέρυ δεν ήταν με καμία κυβέρνηση ρατσίστρια -ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος που πραγματικά και αγνά πίστευε ότι κάποιος από την Μεσόγειο ήταν διαφορετική ράτσα από κάποιον από την Ιρλανδία, τόσο πολύ που να θεωρείται διαφορετική ράτσα κάτω από τον νόμο περί ίσης ευκαιρίας εργασίας στην Αμερική ο οποίος είχε θεσπισθεί για να μήν υπάρχουν προτιμήσεις στον εργασιακό χώρο μεταξύ Ευρωπαίων-Αμερικανών, Αφρικανών-Αμερικανών και Ασιατών-Αμερικανών.

Εδώ στην Ιταλία στο χωριό έχουμε κάθε τέλη Οκτωβρίου ένα τριήμερο φεστιβάλ φολκ μουσικής και έρχονται πολλοί φίλοι από την πραγματική Ιρλανδία κάθε χρόνο. Πέρσι διηγήθηκα την ιστορία αυτή στον Ντέηβι, και, μόλις έφτασε η διήγηση στο κλού, το λευκό-ροζ του δέρμα έγινε κόκκινο και τα μάτια του κοκκίνισαν κι αυτά από την ντροπή και το θυμό και την υπόλοιπη βραδιά μου ζήταγε συγγνώμη εκ μέρους της Ιρλανδίας και εγώ γελούσα και τού 'λεγα μα τι λες τώρα, προς Θεού! ο νουνός! ο νουνός!!...

Έχω γνωρίσει και τόσους Γερμανούς, ανά τις δεκαετίες, πάντα έτοιμος με χαμόγελο να τους δεχτώ με λευκό πίνακα, κάθε φορά, αλλά, ανεξαρτήτως ηλικίας και γεωγραφικής τοποθεσίας, κάθε φορά, με άφησαν απογοητευμένο για την βιολογικά κατώτερη στάθμη της φυλής μου...

Έκανα ότι μπορούσα να μάθω στον γιό μου ότι δεν αρκεί να δεχόμαστε όλα τα χρώματα. Πρέπει να μπορούμε να μην βλέπουμε χρώματα, ή φυλές, ή θρησκείες, ή προτιμήσεις -πρέπει να βλέπουμε πέρα από αυτά. Να βλέπουμε τον άνθρωπο. Το να βγει από το στόμα η λέξη "ρατσισμός" έστω και για να τον καταδικάσει κανείς, κρατά τον ρατσισμό ζωντανό. Πρέπει η έννοια να σβηστεί από την ψυχή πριν μπορέσει η λέξη να σβηστεί από το λεξιλόγιο.

Ο καθένας μας έχει δυο γονείς, τέσσερεις παππούδες και γιαγιάδες, οχτώ προπαππούδες και προγιαγιάδες, δεκαέξι, τριάντα δύο... εξήντα τέσσερεις. Αν μια γενιά είναι τριάντα χρόνια, ο κάθε ένας από εμάς έχει 126 προγόνους από σήμερα στο 1821. Η γενιά των προγόνων το 1821 είναι 64 άτομα που κάνανε έρωτα για να είναι ο καθένας μας εδώ σήμερα. Η γενιά του 1453 είναι 65,536 πρόγονοι. Η γενιά στα χρόνια του Καίσαρα, περίπου 1.152.921.504.606.846.976. Πρίν 7.500 χρόνια, 1 και 90 μηδενικά. Οι αριθμοί αυτοί είναι μαθηματικά απαραίτητοι αλλά φυσικά αδύνατον να έχουν υπάρξει. Αν το σκεφτεί λίγο αυτό κανείς θα καταλάβει ότι ο κάθε ένας από εμάς είναι πολύ περισσότερο αδελφός με τον άλλο απ' όσο φανταζόμαστε...

Βαστάτε Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι και Εβραίοι και Ινδοί, Κινέζοι, και άθεοι όλοι βαστάτε! Γίναμε έξι δισεκατομμύρια και πάμε στα εφτά και τα οχτώ και πρέπει να ζήσουμε όλοι μαζί γιατί οι Ινδιάνοι και οι Αμερικές μας τελειώσανε και η Γή έχει αρχίσει να μικραίνει επικινδύνως!





Ελπίζω να με συγχωρέσουν οι Μπλούζ Μπρόδερς, Νταν Άϋκρόϊντ και Τζών Μπελούσι, που χρησιμοποίησα την φωτογραφία τους και έβαλα και φέσι στον Τζών. Δεν μπορούσα να αντισταθώ σ' αυτό το σηκωμένο αριστερό φρύδι! Άλλωστε Ελληνοφέρνει και λιγάκι μια που ο Τζών Μπελούσι ήταν Αλβανικής καταγωγής.



6 σχόλια:

  1. Τι να πω....συγχαρητήρια!

    Το ρούφηξα το κείμενο. Και από την πλευρά μου και σύμφωνα με αυτό που είμαι - λέω ότι έχεις δίκιο.

    Άλλωστε η χρήση και μόνο της λέξης που περιγράφει κάτι, μια έννοια, μια κατάσταση, αυτόματα δεν δίνει και υπόσταση στην έννοια/κατάσταση;

    Πιστεύω όμως ότι, ακόμη κι αν διαγράφονταν όλα αυτά και ξεκινούσαμε από την αρχή ως άνθρωποι, πάλι κάτι θα βρίσκαμε/εφευρίσκαμε για να νιώσουμε "ανώτεροι" από κάποιους άλλους.

    Καλό μήνα!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βάσσια, καλή βδομάδα και καλό μήνα από την Ρώμη! (περισσότερα για τη γηραιά λύκαινα μάλλον στο επόμενο ποστ). Σ’ ευχαριστώ για τα λόγια σου και σ’ ευχαριστώ γιατί είναι πάντα ωραίο να βρίσκει κανείς σύμφωνες γνώμες σε θέματα που σημαίνουν κάτι... Και συμφωνώ ότι και από την αρχή να ξεκινούσαμε, η φύσις μας πάλι κατά ‘δώ θα μας έφερνε... Αλλά το καλό είναι να μένει κανείς ακλόνητος στον δρόμο που περπατά, κι ας χρειάζονται γενιές πολλές για να φτάσουμε στον προορισμό. Αυτό αλλωστε είναι που μας δίνει η Ιθάκη: μας δίνει τον δρόμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το να βγει από το στόμα η λέξη "ρατσισμός" έστω και για να τον καταδικάσει κανείς, κρατά τον ρατσισμό ζωντανό. Πρέπει η έννοια να σβηστεί από την ψυχή πριν μπορέσει η λέξη να σβηστεί από το λεξιλόγιο.

    Μακάρι να γινόταν αυτό,αλλά πρακτικώς και ουσιαστικώς είναι ανέφικτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι δυστυχώς σωστό αυτό που λες Αθεόφοβε, με κάθε λογική και ρεαλισμό -Πράγματι οι φράσεις στις οποίες αναφέρεσαι από το κείμενο ελπίζουν σε κάτι που είναι σχεδόν ενάντιο στην ανθρώπινη φύση. Αλλά το "κλειδί" είναι η λέξη "ελπίδα", και η κλειδαριά ότι ένα από τα πολλά καλά (που υπάρχουν κι αυτά στην Αμερική) το οποίο μου έχει γίνει βίωμα, είναι το ότι δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο η λέξη "αδύνατον"... Σκέφτομαι λοιπόν ότι πάρα πολύ άνθρωποι (όχι όλοι) δεν γίνονται αλκοολικοί, ή δεν γίνονται φονιάδες, ή δεν βασανίζουν τους πιο αδύναμους, ή χειρότερα δεν βασανίζουν παιδιά -έχει ο άνθρωπος ανά τους αιώνες αποκτήσει κάποιους επίκτητους αλλά φαινομενικά πλέον φυσικούς τρόπους συμπεριφοράς από τους νόμους ή τις θρησκείες, ή την ηθική των κοινωνιών του. Αυτό δεν περιέλαβε τον ρατσισμό γιατί οι κοινωνίες στις οποίες αναφέρομαι ήταν μέχρι τώρα μικρές και τοπικές. Τώρα όμως, με τα 6-7 δις, με την επικοινωνία, την συγκοινωνία... την τρομερά στενότερη και καθημερινότητα επαφή... Ίσως να έχει έρθει ο χρόνος που και ο ρατσισμός να μπορέσει να ξεκινήσει την αργή, δύσκολη πορεία προς την εξαφάνιση... Ελπίζουμε... γιατί το αντίθετο θα φέρει, γρήγορα, πράγματα που δεν θα βοηθήσουν κανέναν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δημοσιογράφος που ανήκει στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά γράφει άρθρο για να καταδικάσει ως ομοφοβική τη Σώτη Τριανταφύλλου (συγγραφέα) και ως χρυσαυγίτη τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. O άρθρογράφος κάπου εκεί μέσα στο άρθρο του μπλέκει και τον Μπαράκ Ομπάμα, τον οποίο γενικά κατηγορεί ως "Πρόεδρο χειρότερο κι από τον Μπους". Αυτή τη φορά γράφει:

    Η περίπτωση του Μπαράκ Ομπάμα, μου εξηγούσε κάποτε ο Ταρίκ Αλί, εκφράζει ακριβώς αυτή την περίπτωση: στην εξωτερική πολιτική ο μαύρος πρόεδρος αποδείχθηκε χειρότερος ακόμη και από τον Τζορζ Μπους

    Kάπου εκεί στάματησα να διαβάζω. Ώστε ο Ομπάμα δεν είναι μόνο χειρότερος Πρόεδρος από τον Μπους, αλλά είναι και μαύρος, κυρίως μαύρος είναι. Αυτοί οι διαχωρισμοί από πρόσωπα που θεωρούν εαυτούς αντιφασίστες, προοδευτικούς κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Emily, ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 55% των Αμερικανών θα πουν, πιστεύω, ότι ο Μπους ήταν χειρότερος πρόεδρος από τον Ομπάμα. Υπάρχουν και πολλοί Ρεπουμπλικάνοι που πιστεύουν ότι ο Μπους ήταν από τους χειρότερους πρόεδρους στην Ιστορία των ΗΠΑ.

      Ακούγοντας τις Αμερικανικές φωνές κατά του Ομπάμα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι σιωπηλές φωνές της πλειοψηφίας που τον εξέλεξαν δύο φορές δεν σκέφτονται σαν εκείνους οι οποίοι ακούγονται λόγω της δυνατής τους φωνής.

      Όσο για τον «δημοσιογράφο», σε εισαγωγικά λόγω του εμφανέστατου «επαγγελματισμού» του, αν διαβάσει την ανάρτηση αυτή θα μάθει ότι κι εκείνος δεν είναι λευκός, αλλά …Έλληνας, κατά την γνώμη εκείνοων την γνώμη των οποίων ακούει περί του Ομπάμα :-)

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.